ÖPMEK İSTERİM 

Kim Ne Zaman Ölecektir Kim Bilir Yusuf Değirmenci   Bir çoğunun yarım kalır dileği Tanrı akıl vermiş seç iyiliği Davetsiz misafir Hakkın meleği Kaç yaşında gelecektir, kim bilir? Bahçede mi, tarlada mı,bağda mı Şehirde mi,ovada mı,dağda mı Uykuda mı,yatakta mı,yolda mı Seni nerde bulacaktır, kim bilir? Ne gelişin,ne gidişin elinde...

Biz üç fidandık,Tan vaktinde asıldık,Biz üç fidandık,Sessizce ayrıldık. Biz üç fidandık,Eşitlik, özgürlük istedik,Hayalde kaldı hepsi,Biz üç fidan nura erdik. Biz üç fidandık,Toprağımız kurudu,Umut yeşerttik kalplerde,Biz üç fidandık. Biz üç fidandık,Aydınlık istedik,Miras bıraktık adaleti,Biz üç fidan nura erdik. Biz üç fidandık,Efsane olduk,Öldüremezler artık, Biz üç fidandık. Biz üç fidandık,İnsan gibi yaşamak,Adalet...

Ey güneşi bekleyen kuru asmam Dudakları kırmızıya dönen üzüm tanem Hatıralarında gölgelenirken aklıma gelen, Ey yeşilliğin en güzel zamanı Her gün bahçende ilk baharın hissiyle yaşıyorum. Ey ömürlük derdim şarap suyum; Etme, sarhoş deme bana İçmek mi? Asla! Kalbim demleniyordu aslında Gözlerim şişmiş, dolu dolu; Serseri sokaklarda ayyaş, ayyaş dolanıyor...

Lal olmuyor mu diliniz bazen sizin de. Anlatacak çok şeyiniz var ama kelimeler yetersiz kalıyor… Bazen anlatsanız da anlayanınız olmayacak diye ziyan etmek istemiyorsunuzdur sözcükleri de nefesinizi. Karabasanlar çökmüş gibi üzerinize, söylemek isteseniz de sesiniz çıkmayacakmış gibi olmuyor mu size de? Elinizden gelen bir şey olmaz ya hani, diliniz de...

Yalan Harun Tınas … “Her dert bir gün biter” derler. Yalan… İnan ki yalan! Benim için öyle mesela… Bir derde düştüm ki! Hiç sormayın? “Sevda mı?” diyor birçoğu… Ah keşke sevda olsa! (Bu şiirimin tamamı yazarın “Koyu Zaman Seferisi” adlı kitabında yer almaktadır)  

İlk kez burada öldü o çocuklar Öğretmenleri alınca herkesin içinde, Zengin bebesinden hediyeyi. İlk burada anladı o çocuklar, Dünya üzerindeki adaletsizliği… **** Alınca öğretmenleri zengin bebesinden gülleri, Hissetti yoksulluğuna yapışan kimsesizliği, Takatsiz düştü omuzları, sallandı kolları. Çaresizlik midelerine tepti, İlk burada sıktı o çocuklar, Zayıf bir yumruk oldu, küçücük elleri....