Giden bir kere gidiyor, geride kalan bin kere. Her ayrılık, her kaybediş ve her ölüm yüreğimize saplanıp, orada kök salıyor. Biz nereye, o yürek acısı da oraya… Arada bir, kafesimizin içinden kafamızı uzatıp, gökyüzünü gördüğümüzde özgür olduğumuzu düşünsek de, sevgisiz toplumlarda yaşayan her insan bir kafesin içinde ve her kafes...