İstanbul
Yağmurlu
14°C
İstanbul
14°C
Yağmurlu
Pazar Hafif Yağmurlu
15°C
Pazartesi Hafif Yağmurlu
13°C
Salı Az Bulutlu
15°C
Çarşamba Çok Bulutlu
16°C
enflasyonemeklilikötvdövizakpchpmhp
Adana Adıyaman Afyon Ağrı Aksaray Amasya Ankara Antalya Ardahan Artvin Aydın Balıkesir Bartın Batman Bayburt Bilecik Bingöl Bitlis Bolu Burdur Bursa Çanakkale Çankırı Çorum Denizli Diyarbakır Düzce Edirne Elazığ Erzincan Erzurum Eskişehir Gaziantep Giresun Gümüşhane Hakkari Hatay Iğdır Isparta İstanbul İzmir K.Maraş Karabük Karaman Kars Kastamonu Kayseri Kırıkkale Kırklareli Kırşehir Kilis Kocaeli Konya Kütahya Malatya Manisa Mardin Mersin Muğla Muş Nevşehir Niğde Ordu Osmaniye Rize Sakarya Samsun Siirt Sinop Sivas Şanlıurfa Şırnak Tekirdağ Tokat Trabzon Tunceli Uşak Van Yalova Yozgat Zonguldak
KÜLLER VE SESSIZLIK
Gülhan Kartay
Bugün kendimle tartıştım.
Zaman omzuma yaslandı, fısıldadı.
Karanlık sessizce gözledi.
Ölüm araya girdi:
“Sen neyi bekliyorsun?” dedi.
Ayaklarımın dibinde dönen küllerde,
her biri bir kırık,
her biri unutulmuş geçmişim.
Rüzgar geçti,
yüzüme dokundu,
hafifçe fısıldadı:
“Başlamaktan korkma.”
Gülümsedim.
Gözlerimi kapadım,
kendi enkazımdan bir kapı açtım.
Adımlarım hafifti,
ama her biri yeniden doğan bir hayatın sesi.
Ve fısıldadım:
“Ölüm bile geri çekilir;
İnsan, kendi küllerinden yeniden doğduğunda.”
Yorumlar
Benzer Konular
CANER İNEP Gece yarısı, Günkara’nın üstüne kara bir örtü gibi çökmüşken Baran ve Karaltı, Eski Saat Kulesi’nin önündeydi. Rüzgâr taşlara çarpıp uzun uzun uluyordu, sanki ona geri dönmesini söylüyordu. Fakat Baran, kararlılıkla adım attı. Kuleye giden kapı, kendi kendine açıldı… gıcırdayarak. Karaltı, Baran’ın ayağına sürtünüp mırıldandı. Bu mırıldanma, uyarı gibiydi. İçeri girdiklerinde, uzun bir...
Beldemden kovuldum Şöyle ey Musa Nasıl dayanırım kuşların çırpınışına Söyle ey Aişe Nasıl yanmıştı canın o iki dağ arasında Cennet kuşları vatanın kokusunu getirecek mi Bu çöl,bu kuyu,bu kuş Bu sıcak,bu beyaz,bu yaz Söyle ey Yusuf İhanetin tadını anlat bana İki gözüm anlat bana Kırık döküğüm şimdilerde Vatanım kadar kırık...
Büşra Eraltuğ “İçimdeki fırtına sessizdi; ama beni ben yapan oydu.”Bazı geceler vardır, insanın içine çöker. Dışarıdan hiçbir şey görünmez, yüzünde hafif birgülümseme bile olabilir. Ama içerde, göğüs kafesinin en kuytusunda, sessizce kanayan bir yervardır. Şarkıların sustuğu, kelimelerin bittiği, insanın kendine bile itiraf edemediği o derin,karanlık oda… Orada büyür insan aslında....
Kum üstüne kurulmuş şehir, düşler, umutlar…Hayali uçurtmalarıyla güneşi arar çocuklar…Bir parça ekmek, karın tokluğu,Ölüm korkusu olmadan yaşamak nasıl bir şey…Bilmek ister Gazze’de çocuklar. Kum üstüne kurulmuş şehir, umutlar, düşler, mavi Gök kubbe…Nereden bilsin Gazzeli çocukİnsanlığın vicdanının da kumdan olduğunu…Seslendikçe, tutunmaya çalıştıkça,Gözleri, nefesi, kumlarla örtülüpNefessiz kalacağını… Gazze’de yıldızlar kayar,Eksik olmaz akbabalar...
Gürkan Avcı Vaktin var mı?Bir dakika. Vaktin var mı,bir dakika, dur da bakalım şu içime,bu çukura, bu koyu karanlığa,annesiz kalan çocuğun avaz avaz sustuğu yere. Bir dakika,elini uzat, dokun şu yarama,kanıyor hâlâ, tuz basıyor rüzgâr,acı mıh gibi çakılı yüreğime,çıkmıyor, çıkmıyor ki… Vaktin var mı,otur şu yanıma,soğuk, biliyorum, kemiklere işliyor,ama dinle:gece...
Kalp kırmamalı insanoğlu Ne de olsa o da emanettir Allah’ın emaneti. Kemiği yok diye Çok da yüklenmemeli insanoğlu En kolay kırılan yerdir Aslında insanın kalbi. Önce kelimeleri tartmalı Bolca empati kurmalı Bu laf onu incitir mi Gözyaşına sebep olur mu diye Bolca düşünmeli insanoğlu Geceleri ağlayarak uyuyan insanlar var Sırf...