Hikaye

Şehirlerarası ilk otobüs yolculuğumu yetmişli yılların başlarında yapmıştım. Sıcaktan bunalan yolculara alüminyum kapaklı cam şişelerde Topçam Madran suyu veriliyordu. İki saati geçen mesafelerde yol üzerindeki bir tesiste on dakika ihtiyaç molası verilirdi. Otobüs mola yerine yanaşırken muavin “Otobüsümüz falanca dinlenme tesislerinde on dakika ihtiyaç molası vermiştir. Çaylar şirketimizdendir” diye anons...

Zamanın birinde parasıyla övünen zengin bir adam, ıssız bir yerde, kör bir kuyuya düşmüş. Tam ümitlerini yitirmişken oradan geçen bir derviş adamın sesini duymuş, kuşağını sarkıtmış ve adamı kuyudan kurtarmış. Zengin, sevincinden ne yapacağını şaşırmış:– Dile benden ne dilersen, demiş.Derviş:– Bir şeye ihtiyacım yok, benim için dua et yeter.” demiş.Zengin...

         Ayşe üzgün bir şekilde evet benim babam yok, şey özür dilerim Ayşe seni üzmek içi söylemedim. Bak benim de annem yok. Ayşe, Elvira senin annen sen doğarken öldü ama benim babam saatlerce ipte asılı kaldı ve ben benimle oyun oynuyor, zannediyordum bu nasıl bir acıdır biliyor musun Elvira… Ayşe’nin...

Bir kavak ağacının yanında bir kabak filizi boy gŏstermiş .Bahar ilerledikçe bitki kavak ağacına sarılarak yŭkselmeye başlar . Yağmurların ve güneşin etkisiyle müthiş hızla büyümüş ve nerdeyse kavak ağacıyla aynı boya gelmiştir. bir gŭn dayanamaz sorar kavağa: “sen kaç ayda bu hale geldin ağaç?” On yılda “demiş kavak. On yılda...

Bir gece ansınız geliverdiğinde annesi henüz yedi aylık yüklüydü. Erken doğmuştu. Eli ayağı, kaşı gözü yerindeydi de, pek nur topu gibi sayılmazdı. Elinize aldığınızda üst taraftan başı alt taraftan ayakları görünüyordu. El kadar bir şeydi işte. “Fazla yaşamaz bu!” deyip, babasını defin malzemeleri almaya yolladılar. Kimsenin aklına bir isim koymak...

Maziden gelen sesler: Halide Halid                                   Kibarlık, saygı  görgünün temelidir Onunla doktor İsmayıl Güler’in vasıtasıyla tanıştım. O zamana kadar adını Türkiye basınından biliyordum. Birkaç röportajını  izlemiştim. Şahsen evlerinde, samimi bir ortamda tanışmış oldum. İnsanın, hayatın tüm zorlukarına göğüs gererek başarıya ulaşması, tüm badireleri atlatması için yeteneği, aklı, bilgisi, sorumluluğu ile...

Maziden gelen sesler: Halide Halid                                  Ömür dediğin bir içim su… Hayat bazen insanın isteklerine  kendince  yön veriyor. Beklediğin şeyler senin için uzunca bir süre gerçekleşmez. Beklersin, beklersin ve sonunda tam vaz geçeceken sana”dur” der, yüzüne kapılar açar. Benim Türk şiirinin “Beyaz kartalı”,Türk edebiyatının Dede Korkutu adlanan Bahaettin Karakoçla tanışmam...

Maziden gelen sesler: Nurdan nura kavuşan İNSAN Halide Halid Hakkında söylemek istediklerimi cismani yokluğundan uzun zaman sonra yazdığım içinönce ondan özür diliyorum.Biliyorum, şimdi hayatta olsaydı ve bu yazının ertelenmesinden ne kadar endişelendiğimiduyumsamış olsaydı, şöyle derdi: “Sorun yok yavrum, merak etme”.Hayat çok garip!İnsan yaşadığı sürece hayal bile edemediği şeylerle karşılaşıyor.Canı gönülden...

Çam ve meşe ormanlarının çevrelediği zeytin villada ortam sessiz oksijen de bol olunca erkenden uykusunu alıyordu insan. Bu sabah eski damın önündeki bahçeye diktiğim zeytin fidanlarını son kez sulayacaktım. Henüz havalar sıcak gitse de önümüzdeki haftalarda artık su istemezdi zeytin fidanları. Kendilerini kışa hazırlamak için bir geçiş dönemine gereksinim duyarlardı....

Girdim içeriye baktım, kimsecikler yok. Köşede iki kişilik küçücük bir masa; hemen pencere kenarında. Üzerinde meyvelerin resimleri olan renkli muşambadan örtü. Oturdum, bildiğiniz klasik tarzda ahşap bir sandalyeye. Yorulmuştum, açtım, biraz da kırık. Derin bir, of… çektim fasıl misali, gitsin değsin diye yaban gülüne! Değdi mi, değmedi mi orası meçhul....

Bir özel şirkette müşteri temsilcisi olarak çalışan orta yaşlı adam sabah erkenden patronun kapısını çaldı. Bayan patron henüz işe yeni gelmiş, masasını düzeltiyordu. “Ne istiyorsun?” der gibi şöyle gözlüklerinin üzerinden baktı. “Bugün biraz avans çekebilir miyim, diyecektim? Akşama lazım da!” Hanımefendi “Olur!” demedi. Ama “Olmaz!” da demedi. Hazır kendisini bulmuşken,...