Hikaye

Ben yazımı bitirmek için bilgisayarımın başındayken, kızım Pia Ömrüm, bir elinde bebeği, diğer elinde pembe tarağıyla yanıma geldi ve “Babaaa, küçükken, senin de bebeğin var mıydı?’ diye sordu. Ben bu hiç beklemediğim soruya ne diyeceğim düşünürken, o da zeytin gözlerini açmış, cevabımı bekliyordu. Aslında cevabım hazırdı. Hemen “Hayır kızım, benim...

O ilk karne halen bende durur ve arada bir çıkarır bakar ve “Bir gün bu hikâyemi yazsam, inanmazlar” derim. Almanya’ya geleli çok olmamıştı ve iltica başvurum kabul edildikten sonra Almanca kursuna yazılmıştım. Görseniz, işi gücü bırakmış, yana yakıla Almanca çalışmaktayım. Birkaç ay sonra kursa Amerikalı bir kadın geldi. Adı Jeniffer....

Bizim daha yeni yeni, solcu abilerin ve ablaların etrafına toplanıp, devrim düşleri dinlediğimiz zamanlardı. Abilerin yeşil parkaları, kırmızı atkıları, ellerinden düşürmedikleri kitapları, şiir gibi sözleri, ablaların ise, çelik gibi duruşları, tertemiz yüzleri, başlarımızı okşayışları, bizi yürekten sevişleri… Ama ben bu akşam sizlere ilk aşkım Keğani’yi anlatacağım. Gerçek adı Sema’ydı ama...

1970 yılına denk düşen tarih, Yozgat Erkek Sanat Enstitüsü (Lise) den mezun olduğum tarihdir. Enstitüde almış olduğum eğitimin sonucunda, yaşamıma yeni bir yön tayin etme noktasındayım. Şimdilik, okulu bitirmenin vermiş olduğu rahatlığın tadına varmak için aileme, köyüme dönüyorum. Ailemin geleceğimle ilgili ne gibi planları var onu da, görüşüp öğreneceğiz. 68...

Birçok “ilk” imi doğduğum topraklarda, Erzurum Oltu İlçesi Henkes kışlasında yaşadım. İlk korkum, acım, çaresizliğim, aşk gurbetim, terk edilişim ve kader yolculuklarım Henkes’la başladı. Doğduğumuz topraklarda iklimimiz sert, duygular mertçe idi. Asırlık çileler birbirine benzer, acı ve öfkeler aynı fay hattından dışa vururdu. Kışların komşusu kar, ayaz, boran, yazları karınca...

Elli yıl kadar eskilere uzanıyorum. Siirt’te Ulus Mahallesinde bir evdeyim. Babam 30 yıl kadar memleketinden uzak kalmış. En son Tarsus PTT Müdürlüğü’nden emekli olunca memleket özlemiyle gelip Siirt’te yerleşmiş. Sokakta çocukların konuştuğu yerel Arapçadan bir şey anlamıyorum. Onlar da zor anladığım bir Türkçe ile konuşuyorlar. Beni gördüklerinde “ Bu Türk...

                                                                                                                            Halide Halid “ÖNCE VATAN” serisinden:                                                  Senin cennetine muhtacım… Hayat dediğin mücadelelerle hüzünlü ve mutlu sürprizlerle dolu bir yerdir. Bakarsın sana beklemediğin yerde, beklemediğin anda öyle bir darbe vurur ki donup kalırsın. Ve yahut da seni öyle mutlu eder ki, yine de donup kalırsın. ŞEHİT ömrüne bunları yansıtamıyorum, çünkü...

Göreviniz gereği, şahsım üzerinde yapmış olduğunuz uzun süreli takip ve gözlem sonucunda anlaşılmaz bir kişiliğe sahip olduğum yargısına vardığınızı söylüyorsunuz. Vermiş olduğunuz kararda haksızlık yaptığınızı söyleyemem. Hakkımdaki düşünceleriniz den ötürü sizi yadırgamıyorum. En azından, güvensiz biri olduğumu ima etmemeniz sevindirdi beni. Evet, inkarı mümkün olmayan problemli bir kişiliğe sahibim. Elim...

Çocukluk yıllarımdı. İlkokulu köyde okudum. Resim dersindeyim. Semiha Öğretmenimiz derste ödev verdi. -Çocuklar bugün ödeviniz bir ağaç çizmek, hadi başlayın. Sınıfta olan bütün öğrenciler ellerine boya kalemlerini aldı. Renkli kalemlerin sesleri ve öğrencilerin coşkusu etrafta tatlı bir telaş oluşturuyordu. Her bir öğrenci hayal gücünden doğan rengârenk ağaçlar, minik parmaklarından resim...

VE SÜKÛT…! ———- Ali Rıza Navruz “Sessizlik ihânet etmez” Bir denize benzer ruh haline şahitseniz eğer, biliniz ki; sükûtla karşı karşıyasınızdır. O denize benzeyen ruh hâli içinde binlerce renkte düşünce birbirine hiç çarpmadan, dokunmadan yüzerler. Sükûtumuzun benzer anlamlılarına bakacak olursak; “susku” ve “susma” sözcükleri hemencecik göz kırpar bizlere… Sonrasında S.Korkmaz...

————— Ali Rıza Navruz ^^^ Gönül anam ne olur beni kollarınla sar, Kalayım kucağında sınanan sabrım kadar… Sanki bağlamanın perdeleri birer birer açılıyor ve o perdelerden; bir sevdâ, bir sitem, bir ayrılık türküsünün bin iç ezikliği veren yanık nağmeleri dolduruyordu odanın içini: “Elif dedim, be dedim; Gız ben sana ne...