Hikaye

*iyi ki doğmuşum ve iyi ki sizleri tanımışım. Kocamustafapaşa’da bir apartman, apartmanın çatı katında rutubetli küçücük bir ev, evin oturma odasında eski bir divan, eski divanın üstünde ben. Daha çok küçüğüm ve yaralarımı sayacak kadar büyümemişim. Her akşam, uyumadan önce, annem bana yastığımı öptürüp “Ya Hızır, zor anımda yetiş, beni...

Zeynep bugün büroya ilk defa gülümseyerek girdi. Meraklandım. “Hayırdır Zeynep, bu ne mutluluk böyle?” diye sordum. Önce etrafına bakındı, sonra da kapıyı kapatıp fısıldayarak “Tamer abi bu sabah çok garip bir şey oldu. Annemle babamı mutfakta öpüşürlerken gördüm.” dedi. “BABAM ANNEMİ ÖPTÜ” Yaklaşık bir yıldır tanıyorum. Çok çekingen, kendine ve...

Telefonlarımız bozuluyor ya da bilgisayarlarımız, evdeki elektirikli eşyalarımız. Tamir etmek, onarmak, yenilemek ve yeniden kullanmak diye bir şey kalmadı. Kime akıl sormaya kalksak, hep aynı söz “Hiç boşuna uğraşma, bunun tamiri kendisinden pahalıya gelir. En iyisi bunu atıp, yenisini almak.” Acaba diyorum, nesneler hakkında düşündüklerimiz, insanı duygularımızı da belirliyor olamaz...

Berberde oturmuş, hem sıramın gelmesini bekliyor, hem de hemen yanıbaşımda traş olan bir genç ile çalışan arasındaki sohbeti dinliyordum. Genç yakın zamanda evlenmiş ve balayından döner dönmez de, bankadan yüklü miktarda kredi çekip, eşiyle beraber müstakil bir ev almış. Öyle ki, eve giren paranın yarısından fazlası her ay krediye gidecekmiş,...

Ben yazımı bitirmek için bilgisayarımın başındayken, kızım Pia Ömrüm, bir elinde bebeği, diğer elinde pembe tarağıyla yanıma geldi ve “Babaaa, küçükken, senin de bebeğin var mıydı?’ diye sordu. Ben bu hiç beklemediğim soruya ne diyeceğim düşünürken, o da zeytin gözlerini açmış, cevabımı bekliyordu. Aslında cevabım hazırdı. Hemen “Hayır kızım, benim...

O ilk karne halen bende durur ve arada bir çıkarır bakar ve “Bir gün bu hikâyemi yazsam, inanmazlar” derim. Almanya’ya geleli çok olmamıştı ve iltica başvurum kabul edildikten sonra Almanca kursuna yazılmıştım. Görseniz, işi gücü bırakmış, yana yakıla Almanca çalışmaktayım. Birkaç ay sonra kursa Amerikalı bir kadın geldi. Adı Jeniffer....

Bizim daha yeni yeni, solcu abilerin ve ablaların etrafına toplanıp, devrim düşleri dinlediğimiz zamanlardı. Abilerin yeşil parkaları, kırmızı atkıları, ellerinden düşürmedikleri kitapları, şiir gibi sözleri, ablaların ise, çelik gibi duruşları, tertemiz yüzleri, başlarımızı okşayışları, bizi yürekten sevişleri… Ama ben bu akşam sizlere ilk aşkım Keğani’yi anlatacağım. Gerçek adı Sema’ydı ama...

1970 yılına denk düşen tarih, Yozgat Erkek Sanat Enstitüsü (Lise) den mezun olduğum tarihdir. Enstitüde almış olduğum eğitimin sonucunda, yaşamıma yeni bir yön tayin etme noktasındayım. Şimdilik, okulu bitirmenin vermiş olduğu rahatlığın tadına varmak için aileme, köyüme dönüyorum. Ailemin geleceğimle ilgili ne gibi planları var onu da, görüşüp öğreneceğiz. 68...

Birçok “ilk” imi doğduğum topraklarda, Erzurum Oltu İlçesi Henkes kışlasında yaşadım. İlk korkum, acım, çaresizliğim, aşk gurbetim, terk edilişim ve kader yolculuklarım Henkes’la başladı. Doğduğumuz topraklarda iklimimiz sert, duygular mertçe idi. Asırlık çileler birbirine benzer, acı ve öfkeler aynı fay hattından dışa vururdu. Kışların komşusu kar, ayaz, boran, yazları karınca...

Elli yıl kadar eskilere uzanıyorum. Siirt’te Ulus Mahallesinde bir evdeyim. Babam 30 yıl kadar memleketinden uzak kalmış. En son Tarsus PTT Müdürlüğü’nden emekli olunca memleket özlemiyle gelip Siirt’te yerleşmiş. Sokakta çocukların konuştuğu yerel Arapçadan bir şey anlamıyorum. Onlar da zor anladığım bir Türkçe ile konuşuyorlar. Beni gördüklerinde “ Bu Türk...

                                                                                                                            Halide Halid “ÖNCE VATAN” serisinden:                                                  Senin cennetine muhtacım… Hayat dediğin mücadelelerle hüzünlü ve mutlu sürprizlerle dolu bir yerdir. Bakarsın sana beklemediğin yerde, beklemediğin anda öyle bir darbe vurur ki donup kalırsın. Ve yahut da seni öyle mutlu eder ki, yine de donup kalırsın. ŞEHİT ömrüne bunları yansıtamıyorum, çünkü...