Halis Tuncay resmi

BEN YOKUM Cezalandırdım dilimiUzanıp tutsun elimiGelsin de görsün halimiGörsün diyormuş ben yokum Ben çok acı çekiyorumGözlerden yaş döküyorumYollarını bekliyorumGelsin diyormuş ben yokum Kedisine ata tutaErelim dermiş vuslataBir daha yaparsam hataVursun diyormuş ben yokum Terk etmek onun hüneriBitirdi tüm sevgileriGelip gönlümden içeriGirsin diyormuş ben yokumBen yanarken o neredeydiBana ıstırabı verdiHep hayal...

Mecnun düşmüş çöllere bulmak için leylayıFerhat şirin uğruna delmiş dağı kayayıBen nasrettin misali ummalara mayayıÇalıyorum umudum son tepenin ardında Sığmayarak kabıma dolup dolup dolup taşarakÇileleri dertleri birer birer aşarakDinlenmeden durmadan çılgın gibi koşarakGeliyorum umudum son tepenin ardında Çaldığım kapılarda gözlediğim yollardaBin umutla iplikler bağladığım dallardaTuttuğum her dilekte baktırdığım fallardaDiliyorum umudum...

Böyle şey olmaz, inanmam derdim. Meğer oluyormuş, çok geç öğrendim. İnsanları beklenmedik zamanlarda, Nasıl da bulup mahvediyorsun? Ne değiştirmek ne de silmek için, İnsanların elindeki güç yetmiyor. Öyle bir çarksın ki, içinde insan, Nereye götürürsen oraya gidiyor. Değiştirmek için çırpınsa da insan. Her şey daha karışık, arapsaçı oluyor. Vardır elbet...

Düşündüm kaleme aldım her şeyiBen kendi yazgımı yazamıyorum.Ekonomik engel bağlar keseyiKendi vatanımda gezemiyorum. Çocuklarım isteklerle geliyorYoksulluk kesenin dibin deliyorBazen hanım bile isyan ediyorHaklısın diyorum kızamıyorum. Devlet memuruyum rüşvet alamamŞahsıma da yakışmıyor çalamamBu dar gelir ile mutlu olamamİşte bu nedenle gülemiyorum. Mağdur’i hiç kurtulmadı darlıktanZengin övünç duyar iken varlıktanBir yer verirler...

Bu hikâye gerçektir sakın masal demeyinBu şiiri okurken vicdanen iyi dinleyin Bir varmış bir yokmuşla başlamadın ben sözeÇok gerçek bir hikâye anlatacağım size bin dokuz yüz yirmi bir Mart İnönü ovasındaİnsanın iflahını kesen buz ortasında Ethem çavuş üşümüş soğuktan titriyorduKızgın mermi kovanı elini yakıyordu O savaş yıllarıydı yoksulluk kol geziyorToplanan...

VAKİT SON DEM… Ey benim sol yanımın bitmek bilmeyen azabı,Artık seni şarkılarda şiirlerde aramayacağım,Kimseninde bendeki seni görmesine müsade etmeyeceğim,Belki zor olacak ama gözlerime haps edeceğim süretini, Bu geceden itibaren ölüm gibi susacağım o bendeki sana,Çünkü biliyorum gittiğin gibi gelmek isteseydin bana,Daha önce gezmediğin vede adını dahi bilmediğin,Yabancısı olduğun bütün sokaklar...