GÖNÜL YANGINIM

Aslımız astarsız kumaş iken

Şimdi her yerden yama yedik.

Yırtık pırtık kara lastik üstüne

Keten çuvaldan hırka giydik

Türlü türlü cefa içinde iken

Ne kadar yaşadık ki sefa

Çırpınıp dururken dertlerde

Ömrüm geçti, oldu heba

Benim boğazıma düğüm olanlar

Şimdi her iki boğaza köprü olur

Yutkunup, tutamadığım gözyaşlarım

Deryalara doğru kendine yol bulur

Katlanmak istemiyor bu gönül

Zamansız gelen,nafile ayrılığa

Haberin gelmez gurbetten sılaya

Katlanmak zor, zor geliyor bu acıya

Seher vakti ile yeni bir umut doğar belki

Ruhum dargın bedenimle barışmaz ki

Gel git arasında barış elçisiyim her gün

Aklım yine firarda, ziyandayım bugün

Sen gökyüzüne salınan boş hayal misin

Çıksam dağlar başına,serin serin eser misin

Bendeki yangın,bir selama söner mi sanırsın

Yar gelecekse,yarın gelmesin bana,aldanırsın

Bu ne bitmez kavga, bu ne çilemdir benim

Aklım hep firarda,yine avareyim, divaneyim

Bir şafak vakti gelmez ise áh ! Yar ile yarın

Ve ben yine yalnız, yine bir akşamüstü öleyim

GÖNÜL YANGINIM…

Yakup SİLAY