GAZİ KOVAN HİKAYESİ

Bu hikâye gerçektir sakın masal demeyin
Bu şiiri okurken vicdanen iyi dinleyin

Bir varmış bir yokmuşla başlamadın ben söze
Çok gerçek bir hikâye anlatacağım size

bin dokuz yüz yirmi bir Mart İnönü ovasında
İnsanın iflahını kesen buz ortasında

Ethem çavuş üşümüş soğuktan titriyordu
Kızgın mermi kovanı elini yakıyordu

O savaş yıllarıydı yoksulluk kol geziyor
Toplanan boş kovanlar dolmak için gidiyor

Ethem çavuş durmadan topu dolduruyordu
On sekiz saat boyu mermiyi sürüyordu

Atılan bu mermiler hedefi buluyordu
Düşman mevzilerinde kıyamet yağıyordu

Mermilerin sandığı iyice boşalmıştı
O sandığın dibinde üç beş mermi kalmıştı

Ethem çavuş merminin birini avuçladı
Birden topa sürmedi bir anlık durakladı

Merminin üzerinde bir çaput sarılıydı
Açtı baktı çaputu içinde çubuk vardı

Çaput açıldığında yere düştü bu çubuk
Üstünde ki yazıyı okumalıydı çabuk

Sarı metal yazıyı Ethem çavuş görünce
Bir anda durakladı başta derin düşünde

Düşen demir çubuğu hemen koydu cebine
Ateşe devam etti düşman mevzilerine

İstirahat anında okuyup anlamıştı
Karahisarlı Seyfi çavuş neler yazmıştı

Seyfi çavuş künyesin kazımış bu çubuğa
Alay dört tabur iki sekizinci batarya

Okuyana bu tarih şunları söylüyordu
Birinci İnönü de kullanıldım diyordu

Bin dokuz yüz yirmi birinci İnönü de
Kullanıldım diyordu aktifim ben yine de

Mermiye sarılmıştı yukarda ki o tarih
İkinci İnönü ye yine gönderdi talih

Seyfi çavuş birinci İnönü not yazmış
Ethem çavuş hayretler içinde kalmış şaşmış

Ethem çavuş okuyup bu nota hayran kalmış
Seyfi çavuş bu notla düşmana nota salmış

Gönderilmiş boş kovan doluma Ankara ya
Dolum olduktan sonra tekrar gelmiş buraya

Ethem çavuş kendine bir çelik kalem buldu
Bir taşla vura vura mesajını doldurdu

Akhisarlı Ethem çavuş kazıdı sekizinci alayı
Tabur üç batarya bir aylardan recep ayı

Bin üç yüz otuz dokuz boş kovan yine gitti
Dolum hanede olanlar sevindi hayret etti

Tezgâhtar heyecanlı müjde diye bağırdı
O yavru döndü diye ustasını çağırdı

Kamil usta alınca okudu son yazıyı
Bu kovanın çok büyüktür bu savaştaki payı

Baba olmuşçasına sevindi coşkuluydu
Sevinmek hakkı idi oda allah kuluydu

Boş kovan dolduruldu sarıldı çelik kalem
Bu gerçek hikâyeyi duymalıydı el âlem

Bu kovan bir cephede tekrar ateşlenecek
Kim bilir başka notla tekrar geri gelecek

Düşüncesiyle şevkle yeniden doldu kovan
Düşmanlara atışa hep hazır oldu kovan

Yine çubuk eklendi sarılarak çaputa
Yerleştirildi yine sandık denen tabuta

Kamil usta mermiden üzülerek ayrıldı
Güle güle diyerek cepheye postaladı

Bin dokuz yüz yirmi ikinin tam iki eylülünde
Boş kovan yine geldi kâmil usta elinde

Bu kovan atölyeye sekiz kez gelmiş gitmiş
Tam sekiz kahraman bu mermiye not etmiş

Boş kovanın yanında bir kalem duruyordu
Bu son notta gururlu müjde yer alıyordu

Şan şöhretle ordumuz İzmir’e yürüyoruz
Düşman telaş içinde kaçıyor sürüyoruz

Seyfi çavuş son notta on iki muharrem der
Batarya sekizde olduğundan bahseder

Bin üç yüz kırk bir Banaz yazdıktan sonra
Bir de acı haberi koymuş notunun sonuna

Bataryamın yiğidi kahraman Seyfi çavuş
Düşmanın o kahpe kurşunuyla vurulmuş

Ne yapsak kurtulmadı şehittir vatanı için
Acılarım çok derin yanıyor benim içim

Not uzun yazılmıştı bununla kalmıyordu
Seyfi çavuş Künyesi kime gönderiliyordu

Sözü son bulmamıştı son söz çok acı oldu
Söylenen bu haberle gözler yaşlarla doldu

Düşmanlar ailesin katletmiş kaçmışlardı
Seyfi çavuş bahtına bir boşluk açmışlardı

Künyeyi gönderecek kimse olmadığından
Atölyeye gönderdim şehadetin ardından

En başta Seyfi çavuş şehitlere hep yandık
Yendik kalleş düşmanı zaferi biz kazandık

Yüzbaşı Muhsin Talat’ın son sözü bu diyordu
Sanmayın ki hikâye burada bitiyordu

Yıl bin dokuz yüz yirmi üç ocak ayında
Teğmen Hamdi vasıf sorumluydu sayımda

Teğmen pür dikkat idi mermileri sayarken
Bu mermi ele geldi sandıklara koyarken

Bir gazi kovan asla sandığa sığamazdı
Sandıkta yıllar boyu asla paslanamazdı

İşte bu düşünceyle bilerek suç işledi
Bu mermi bir gazidir benim olmalı dedi

Kalemiyle beraberce bu mermiyi cebine
Koydu onu götürdü övünç ile evine

Kendi kendine diyor ömür boyu saklarım
Bu mirasa mutlaka sevinir çocuklarım

Bu mermiyi bir ömür saklamaktı niyeti
Verdiği bu sözünde duracak karar kati

Bin dokuz yüz yirmi üç tam yirmi dokuz ekimde
Saklama düşüncesi değişmişti bir günde

İlanı cumhuriyetin Ankara kalesinde
Top atışı başlamış kulağı top sesinde

Sakladığı mermiyi hemen yerinden aldı
Koşar adımlarıyla kale yoluna daldı

Teğmen Hamdi duyunca top atışı sesini
Top atışı bitmeden Ankara kalesini

Bulmalıyım diyordu kaldı nefes nefese
Sayarak kulak verdi toptan çıkan her sese

Vardı topun başında Yüzbaşı Mahmut Talat
Döndü teğmen hamiye telaşın nedir anlat

Teğmen söze başladı anlattı hikâyeyi
Dedi ki bu mermidir atılanların beyi

Seyfi çavuş mermisi bu şölende olmalı
Bu mermi bu törende mutlaka atılmalı

Mermi hikâyesini dinleyince yüz başı
Gizlemek istese de yanağında gözyaşı

Diye diye tırmandım koşarak bu kaleye
Yüzbaşı Mahmut Talat hayran kaldı mermiye

Teğmen Hamdi’ye dedi düş merminin peşine
Yüz birinci mermi yakışır kardeşime

Yüz adet mermi attı kaledeki top ile
Teğmen Hamdi’ye sesledi topu ateşle diye

Yüz birinci atışta gazi mermi atıldı
Cumhuriyet ilanı böyle taçlandırıldı

Yusuf Değirmenci
Kayıt Tarihi : 2.10.2020