Elde avuçta bir merhaba kaldı

BELKİ GELEMEM Senin yollarına kurban oluyum Kusuruma bakma belki gelemem Yine efkarlandım çile doluyum Kusuruma bakma belki gülemem Nelerim vardır bir bilsen nelerim Ben o kimselere bazen gülerim Ben bir kimseyi en baştan elerim Kusuruma bakma belki elemem Eşşekler beğenmez at eğerini Al götür istersen bak diğerini Paha biçilemez o...

KIVIRCIK VE BABA (küçücük bir ayrıntı…) “Çocukluğunu yaşayamamış ağızlardan, büyüdükçe “çocuk gibi olmak!” metaforu bizi karşılıyor. Çocukluğunda, çılgınca oynamış aktörlerin, büyüdüklerindeki dinginliğini fark edemiyoruz. Bu dinginlik, gerçek yaşam algısının, hiç de çocukluğumuzdaki gibi olmadığı gerçeği ile yüzleşmesidir. Dönmek isteriz tekrar; o coşkuya, sevince, samimiyete, masumluğa… Yaramazlığımızın bedelini ödediğimiz çılgın bir tokadı dahi...

“Hayatta her şeyini yitirmiş kimseler vardır. Bunları sezebilmek güçtür. Konuşuruz, eğleniriz… Üzüntüsünü fark edemeyiz. O, son gücünü gerçek yönünü gizlemekte kullanır. Ve içindeki yitikliği neşeye, günlük zevklere aksettirir. Bu çabasında o kadar güç kaybeder ki, tüm insanlık bağlantılarını yitirdiğinde yıkılır. Artık onun tek arzusu yok olmaktır. Gerçekte mutluluk yitirilen değerlerin...

Çekiştirip durma öyle sağımdan, solumdan. Ne laf anlamaz şeysin, sen öyle. Öf…aman, yettin be! De ki, tuttun ellerimden. De ki, alıp götürdün dilediğin yere. De ki, içinden geldi de ısmarladın; yedik, içtik bir şeyler. Bitmiyor ki gitmekle, yemekle, içmekle. Her şeyden önce sevgi gerek. Güven gerek, ruh gerek, ruh… anlıyor...

Eğitim şart diye herkese bilgi Vermeye çalıştım beceremedim Cahiller hiç göstermediler ilgi Sormaya çalıştım beceremedim * Tek elin kursakta kaldı hevesi Olsaydı çıkardı çift elin sesi Sevgi dolu kollarımla herkesi Sarmaya çalıştım beceremedim * Dostluklar yaşasın ersin sonsuza Meydanı boş bırakamam soysuza Namussuza şerefsize hırsıza Vurmaya çalıştım beceremedim * Silemem...

https://www.youtube.com/watch?v=DmVgPRFfbZQ