Ya sarı saçlarıma baktınız, ya da parlayan rujuma. Ya giydiğim kıyafet marka mı diye süzdünüz tepeden tırnağa, ya da göz diktiniz takılarıma. Ya tarlada çalışırken ne kadar bitki çapaladığıma baktınız ya da işten yorgun argın gelip bin bir zahmetle pişirdiğim yemeğin tadına. Ya eteğimin boyuyla ilgilendiniz, ya da tırnağımdaki ojemin...

Duydun mu Ankara unutmamış o yar yollarımızı Unutmamış; Ona sevda dolu yar oluşumuzu… Acep; Yokluğunda ölüm sarar gönlümü dediği mi de unutmamış olabilir mi ki? Var git söyle Söyle o Yare Ankara Onsun nefes almıyorum, alamıyorum… Duydun mu Ankara unutmamış o yar saçlarımın rengini Gözümdeki nemi, gece misali gözlerine dalıp...

Gülüşü, sevecen ve sıcaktı Tutup ellerimden gözlerime baktı Ay söküldü yerinden Çiçekli, hareli gözlerinden Yüreğime aktı Çağla gözleri karanlığıma Ürkek, parıltılı bir yıldız Avuçlarıma gülen bir ay bıraktı Ne güzel günlerdi geçip giden Uzaktan bakışırdık El sallardık birbirimize Buğulu camlar ardından Sevgili avuçlarıma kırmızı bir gül bıraktı Ne çok severdim...

Bendim gecelerin uykusuzluğuna direnenKaldırım taşları oldu yastığımSeni görmek için katlandım ayazlaraPencerenin önündeki karartı bendimGaipten duyduğun seslerKabul edemediğin sevgiliBendim beynine giren benHiç farkında olmadın mı Seni bekledim sokak başlarındaBir umutla dolandım caddeleriDoğrusu kıskandım sevgilileriKenet kenetti elleriIşıl ışıldı gözleriDopdoluydu yürekleriSen kıskanmadın mı Kıskanarak onlara baktığım bir andaSeni gördüm birden bire karşımdaEzildi yüreğim...

Bir gece ansınız geliverdiğinde annesi henüz yedi aylık yüklüydü. Erken doğmuştu. Eli ayağı, kaşı gözü yerindeydi de, pek nur topu gibi sayılmazdı. Elinize aldığınızda üst taraftan başı alt taraftan ayakları görünüyordu. El kadar bir şeydi işte. “Fazla yaşamaz bu!” deyip, babasını defin malzemeleri almaya yolladılar. Kimsenin aklına bir isim koymak...

Bir ülke… Ülke benim ülkem. Ülkem yorgun ve ben de yorgun argın… Bizim derbederlik asırlık ve hep yüklü hatıra… Birikimiyle ve hatırasıyla acıyla dolu cüzdanlar… Dertli dostlar ve tanıdıklar her köşe bucakta aranan… Neden diye sormaya ne hacet: düşman beynimizi ve kalbimizi acıtıp duruyor. Kalple beyin didiklenip, kucağımız dertlerle doluyor....