Özür dilerimKusura bakma ne olur göremedim gerçek yüzünüDoğru sandım yalan her sözünüHak etmezken yüreğimde en izve köşeyi.Ben yüreğimin anahtarını sana verdimÖzür dilerim katilim olacağını nereden bilirdim.Zaten ben hiç akıllanmamHerkesi kendim gibi bilirimHer seferinde hançeri sırtından yerimBak yüreğime her yeri jilet kesegi dilim dilimÖzür dilerim katilim olacağını nereden bilirdim.Gerçek gibi söyledin...

Beyin durmuşGözler dalmışMantık kaybolmuşAşk kapıyı çalmıştı derkenBirden seslendiAşkım dedi Aman AllahımKulaklarıma inanamadımAdeta Kendimden geçtimYüreğimin telleri kopmuştu resmenKendimi unuttuğum yetmediği gibiKimliğimi kaybettim SonraGöz göze geldikTek kelime etmedenSarıldık sessizceBir sarılmakEvet, sadece bir sarılmakİnanın kırk hasreti alnından vurdu resmen. Bir ara yüzüne baktımBir gülüşüyleAdeta bendeki mevsimleri değiştirdiKışımı yaza çevirdiGönlüme bahar geldi O an...

BU GÜN ÇOK İŞİM VAR Off off bu gün çok işim varSokakları caddeleri dolaşacağıTek tek harflerleri toplayacağımSatır satır yapacağımSatırları alıpHece hece dizecegimHer satırı her geceyiHepsini yazıpGüya şiir yapacağımDedim ya bu gün çok işim var diyeMinibüs, taksi, otobüs, metrobüsMetro ile gezeceğimHarfleri tek tek bulmak içinHarfleri bulduktan sonraOnları sıraya dizipHece yapapacagimHeceleri birleştiripSatır...

Bir yudum mutluluk gözümde tüter Bitmiyor dünyanın derdi be Anne! Hüzün dağlar gibi, gam katar katar Görünmez çilenin ardı be Anne! Bahar yaz tanımam, sor kara kışıDinmiyor nedense, gözümün yaşıHuzur Kafdağı’nda, bir Anka kuşu Gönül, acıların yurdu be Anne! Feleğin kılıcı girmedi kınaSavrulur başımda, hep döne döneCanım dediklerim, kastetti canaYâr...

‘OTANTİK FİLOZOFİ (gerçek-doğru-güvenilir-özgün felsefe)’: dünyada paha biçilmez bir araç; ‘Otantik Düşünme-düşünebilme (thought-délıbératıon- cogıtatıon -réflexıon)’ & ‘otantik bilme-bilmeye cüret (sapere)’ fakültesi (Yetisi)…! Kendinizi de başkalarını da kandırmayınız! Açık-net, yalın bir ifadeyle söylemeliyim. Kuşkusuz, “otantik filozofi(gerçek-doğru-güvenilir-özgün felsefe)” insanı maddi anlamda zengin etmez, ama ilgi duyan-meraklısına, izcisine, tutkuyla ona sarılanlara, “dünyada paha biçilmez...

   Yan komşudan gelen hüzünlü müzik sesi duyulmuyordu artık. İnna halsizce, adeta ayaklarını sürüyerek yatak odasından mutfağa geçtiğinde;  evin camlarını titreten, kuzey yönünden esen rüzgar da dinmişti artık. Soğutucuyu açtı, birkaç salam, sosis, Hollanda peyniri ve yarım elmaya uzun süre baktıktan sonra, canının hiç de yemek istemediğini anlamıştı. Aslında ne istediğini...