ÜZ BAKALIM

Aklınıza gelebilecek en kötü günlerden biriydi o gün. Kâbus olmasını diliyor ama vahşi bir cinayetin tam ortasında olduğumu biliyordum. Oysaki yeni bir gün, ne kadar da güzel başlamıştı, dallarımda cıvıldaşan kuşların neşeli şarkılarıyla. Ormandaki diğer arkadaşlarımla, dallarımız birbirine dolanmış, neşeli bir türkünün eşliğinde kol kola halaylar çeken insanlara benziyorduk. Denizden...

Düştüm ekmek kavgasınaDağa, taşa, vurdu felekGirdim hayat çabasınaHep koşturdu, yordu felek Düşman oldu çattıklarımTerk ettiler taptıklarımHep suç oldu yaptıklarımKanıma da girdi felek Düz yolda yolum şaşırdıDert kazanında pişirdiMuhannete yol düşürdüÖdün diye verdi felek Özledim, sıcak selamıDuymadım tatlı kelamıYalnızlık dolu dünyamıBana layık gördü felek Dediler umudu derleYaşanır mı bu kederleDertler ile...

Lavaboya baktım. Bir tarafta çay taneleri, bir tarafta balık kılçıkları, diğer tarafta soğan kabukları. Neler yenmiş böyle, neler içilmiş? Kalabalıklardı herhalde; yoksa lavabo böyle dolu olur muydu? Dışarıda çöpçü, çöpleri karıştırıyor. Ellerinde eldiven, kafasında poşetten uyduruk bir şapka, diz kısmından yırtılmış bir pantolon, yanları delik bir ayakkabı. Yokluyor eliyle çöp...

Tam uykuya dalmıştım ki, yatağından fırlayan, kardeşim kalkıp gece lambasını yaktı.Etrafı aydınlatan kırmızı ışık gözlerimi kamaştırmıştı. Elimi alnıma koyup bakabildiğimde,karşımdaki dolabın yanında buldum onu. Kulağını duvara yaslamıştı ve hiç kıpırdamadan, nesöylediklerini dinliyordu. Bir süre sonra bana doğru dönüp “Bak konuşuyorlar işte.” dedi.“Hem de heykel konuşuyor!”Onu kafasına taktığını biliyordum. Haksızda sayılmazdı....

B.F. Bize kısaca kendinizi tanıtır mısınız? Ben Musa Has. 1961 yılında Konya’nın Beyşehir İlçesinde dünyaya geldim. İlkokul, ortaokul ve liseyi Beyşehir’de tamamladıktan sonra İ.Ü. Fen Fak. Biyoloji Bölümüne kaydoldum. Çeşitli gazetelerde köşe yazarlığı yaptım ve yüzlerce makalem yayınlandı. İlk şiir yazmaya ortaokul çağlarında başladım. Şiir dalında bazı ödüller aldım. ‘Gizemli...

Gurbete ele düştüm sılam özümde Ağlayıp duruyor iki gözümde Gel diyorsun derman var mı dizimde Sessizliğe koştum kalbimi gülüm Aradım bir çıkış bulamadım ki Üzüldüm gönlünü alamadım ki Neredesin bilmem bilemedim ki Sessizliğe koştum kalbimi gülüm Bir seninle güldü yüzüm gülüyor Kalbimde yerini Tanrı biliyor Yokluğun bil artık canım soluyor...