Târa

“Uzaktan davulun sesi hoş gelirmiş”derler. Acaba öyle mi? Gelmiş geçmiş bütün ritim emekçisi meslektaşlarıma ithaf olunur. DARBUKACI Bir elinde giysi dolu bavulun Omuzunda darbukanla davulun Geç kalmış yolları açın savulun Sırtında hep yükün var darbukacı Üstün başın tozlu dağılmış baş saç Sofra buldun otur sopa buldun kaç Uzun yoldan geldin...

Her insan kalbini,ruhunu kıskıvrak sarmalayan bir tutkuya ipotekli… Yutamadığı,yutkunamadığı, yol bilmez,yokuş inmez, bilinmeyen,düşünülmeyen sindirilmeyen,söndürülmeyen dünya koğuşunun gaflet direğinde sallanmaya niyetli… Büyüsüne, rengine, ahengine, kokusuna bu yanış… Aslında yaralanmaya,yakalanmaya, bilhassa uğurlanmaya,hırpalanmaya öyle hazır ki ve öylesine istekli ki… “Bir yaprak düşmüş yüreğinin levhasından tek satır yazılmamış…” “İrkilmiş, titremiş, ayaklarının ucuna düşen...

“Ayrılık Yazgısı” adlı şiirimin tamamı “Koyu Zaman Seferisi” adlı kitabımda yer almaktadır. Ayrıca bu şiire şuan dinlemiş olduğunuz “Begonvil” adlı şarkı ilham vermiştir. Kitabıma Whatsapp butonuna basarak ulaşabilirsiniz. Desteklerinizi bekliyorum. *** Ayrılık yazılmışsa bir kez sevdamıza… Söylenecek söz kalmamıştır artık! Sen yoluna gidersin, Ben yoluma… Gündüzler batar adım adım geceye,...

Kalbin aynası. Tıpkısının aynısı. Ne katı ne de sıvı. Sanırsın bir kayısı. Oysa ne sarı ne de kuru. Bazen yaş, üstündeyse kaş. Bilmece gibi oldu tarifi biraz, ama adresi de baş. Evet kesin olarak söyleyebileceğimiz tek şey belki de bu, başta olması. 2 tane oluşu bile genel tanıma giremez, çünkü...

“Kalbiyle yazan kalbe yazar” “Yazma ihtiyacın iştiyaka, iştiyakın aşka dönüşmeli” “Sendeki sen, hep sana ve bir de seni senden iyi bilene kalsın” (Ömer SEVİNÇGÜL) Yaşanılanlar haddizatında olması gerektiği gibi midir? Teslim mi olmak gerekir yazılan kadere yaşanılan hayata yoksa müdahale mi etmek gerekir? Yetişemiyoruz zamana ve yapmak istediklerimize. Nedir bizi...

Kendim olmak , kendimi yakmaktan ibaret Hepsi bu; Naturam böyle meleğim, yanıcıyım. Hırkamın ucunu yakmakla başladım işe, Cansiparene savundum aşk alevini; Yakasına gömleğimin, Kırmızı uçlu kibritler taktım sonra, Kızıllığım bile fiyakalı… Çıkardım bahçeme gömdüğüm, Pirinç çakmakları. Umutlarımı geçirdim palan pandıras şişe: Barbekü… Üflense külü dağılacak petunya, Esamesi okunmayan frezya Gök...