Yine Kasım… Yine rüzgârın diliyle konuşuyor şehir, Yine yapraklar, vedanın inceliğini giyinmiş. Bir köşede solan güneş, Bir köşede üşüyen hatıralar. Sokaklar, adını anmadan seni anlatıyor, Her kaldırımda bir suskunluk; Belki senin geçmediğin bir zamanı bekliyor hâlâ. Gökyüzü, bir hüzün perdesiyle örtülmüş, Bulutlar bile yorulmuş gidişlerinden. Yine Kasım… Zamanın kalbinde ince...