Ne Çok

Ne çok kadınlar dul/ ne çok çocuklar yetim

Ne çok Mehmetler, Necatiler/ ne çok Recepler, Muharremler

Kavruldu tenleri/ alevinde karanlık bir ejderin

Ne çok umutları vardı/ ne çok düşleri

Titrek ışığında fenerlerin / terlerdi bıyıkları

Soludukları zehir zemberek / kömür tozları

Ne çok özlem duyarlardı gün ışığına/ kokusuna sevgilinin

Ne çok çaresizdiler/ kadere teslim

Emekleri onurlarıydı/ Vahşilere yem oldular

Ümit Kardaş