Şiir

Gurbete ele düştüm sılam özümde Ağlayıp duruyor iki gözümde Gel diyorsun derman var mı dizimde Sessizliğe koştum kalbimi gülüm Aradım bir çıkış bulamadım ki Üzüldüm gönlünü alamadım ki Neredesin bilmem bilemedim ki Sessizliğe koştum kalbimi gülüm Bir seninle güldü yüzüm gülüyor Kalbimde yerini Tanrı biliyor Yokluğun bil artık canım soluyor...

Sardunyalar beni sever Ben de onları Konuşur dertleşiriz arkadaş gibi Başka dostumuz yoktur bizim Birbirimizden başka Bambaşka görünür görünürler gözüme… Bazen boynunu büküp küser saatlerce Adeta bir insan edasıyla yönünü döner yapraklarını kapatır o an Çoğu zaman yapraklarını severim açıverir sevinçten dört bir yana Çok severim sardunyaları Her biri ayrı...

Neredesin kederlerimin adsız sahibi korkulu düşlerimin karabasanı, umudumun ürkek ışığı, nerdesin? Güneşi istemiş olsa idim, yerine; doğardı karanlık gecelerden. Fırçasında, alevin olanca kızılını gökyüzüne yayarak. Ay’ı istemiş olsam, koşar gelirdi, yalnızlığımı hafifletmek adına. Karanlığın hüznü üzerine nazikçe bir yay çizerek. Emrimde olurdu,tüm yıldız kümeleri hazır kıta. Atlı kızakları seyahate amade....

Beslemiş büyütmüş onu annesi Yurt sevgisi, sevgilerin yücesi Yurda göz dikince düşman öfkesi Yiğitlerin ölmemesi mümkün mü? Tatlı dille gönlünü hoş tuttuğum Kara günde yardımına gittiğim Dertlerini kendime dert ettiğim Törenime gelmemesi mümkün mü? Eza cefa çektiğimiz günlerde Darda,zorda kaldığımız anlarda Beklenmedik,umulmadık bir anda Gelip destek olmaması mümkün mü? Güven...

Resim sanat Ressam sanatçı Heykel sanat Heykeltıraş sanatçı Tiyatro sanat Tiyatrocu sanatçı Fotoğraf sanat Fotoğrafçı sanatçı Karakatur sanat Karakütürst sanatçı Müzik sanat Müzisyen sanatkar Şiir sanat değil Şair sanatçı değil Ozan sanatçı değil Çünkü tanınmıyor Bilinmiyor Öksüz ve yetim kişiler Kimse bilmiyor değerlerini Bilmiyorlar ki Şair olmasa Şiir olmaz Şiir...

Haydi Faruk haydi Faruk Hastalığı atlatta gel Kim ne derse desin bırak El alemi çatlatta gel Onarsınlar şu çatını Boşver yatını katını Omar dayımın atını Yaylalarda otlatta gel Çıkalım Dirmil beline Kapılalım aşk seline Vuralım sazın teline Hiç acıma patlatta gel Alparslan sorarım soru Her vakit kendini koru Sakın bırakma...

Yel saçlarımı dağıtmada Hüzünlü uykusunda ağaçlar Gölgelerinin ağırlığı sularda Dereler çağıl çağıl Üşür serin düşlerde gönül Bir ezgi çağıldar yürek pınarımdan Kederli türküler dökülür yüreğime Rüzgar gibi gelip geçti Güzel başlayan masal bitti Titreyen bir fenerim şimdi Durgun karanlıkta Çağıldayan, köpüren denize karşı Gümüşten yıldızlar titreşir Salardı karanlığa ışıklarını Ay...

Çıplak ayaklı kan elleri Ve gözleri merhamet dileniyor Lakin sokak lambasın da ısınan yüreği, üşümüş zihniyle , boydan boya uzanmış kaldırım taşlı geceye… Yoksulluk haritası çizer yer yüzüne, her kıvrımında siyah kalem meyva ve sebzeler…. Küflü ekmek, çürük peynir ve cılık yumurta yerleştirir hayallerine Orada yaşam yok , merhametli insanda...

Sende ihanet gördüm, Sen ne alçak birisin. Artık benim gözümde, Hayvan bile değilsin. Hayvanda bile mertlik, Gördüğüm olmuştur çok, Sana hayvan diyemem, Sende hayvanlıkta yok. Alçakta olmaz haya, Derlerdi inanmazdım, Seni tanıdıkça ben, Bunu iyi anladım. Bu gittiğin yol değil, Bu yol bir çıkmaz sokak, Yokmuş sende insanlık, Şu düştüğün...

Bilirim gökyüzünün ağlamasını Sütten kesilen bebeklerin Yalnızlığıyla uyanmışlığım var Öksüz iniltilerinin Yetim sessizliğine karıştığı Coğrafyada büyümüşüm Asıl fakirlik duygu yoksulluğu Ekmek kadar seni başımın üstünde tutuyorsam Sebebi var 01/11/2022 Ilhan Koçgöz (28.evlilik yıldönümünde Eşime yazdiğim mısralar)

Kalbime dokunma acıyor canım Bebeğim ben sana sar demedim mi Dünyayı aşk ile yaratmış Mevlam Ölürüm ben sana yar demedim mi Aklımı gülüşün alıp gitmeden Gözlerim denize dalıp gitmeden Zamanlar ömrümü çalıp gitmeden Ne olur gel artık sor demedim mi Nerden nasıl vurdun bilmeyeceğim Gözümün yaşını silmeyeceğim Sen gelene kadar...