Öykü

İkindi vaktiydi . bir yağmur bastırdıki ,sormayın gitsin .damlalar normal boyutunun çok üstünde ,yumru yumru, ortalık bir anda karardı gri bir renge büründü ..güneş , gri bulutların arkasına saklandı.önceliği yağmur bulutlarına vermiş gibi bir anda gözden kayboldu. insafa gelmiş kurdun , yere serilmiş tavşan leşine acımış gibi ,,ortalığı kavurduğum yetti...

Çok tatlı bir sese sahip olan bir kız tarafından, “Buyurun!” denilerek eve alındım. Eve alınmamın üzerinden yirmi dakika geçmesine rağmen hayretim bir türlü geçmek bilmiyordu. Şu anda evde, çok zarif, güzel ve fidan boylu, henüz yirmi yaşlarında; uzun saçlarını omuzlarından aşağıya dalga dalga sarkıtmış kız ile benden başka kimsecikler yoktu....

… Çok canım sıkkındı bugün. Kampüsten çıktığımdan beri kan beynine sıçramış gibi hissediyordum. Ama yarınki eylem için dirençli olmalıydım. Hali ile her zamanki gibi nezarette tutacaklardı bizi bir süre. Ama yok, ben dünyaya tüm kadınların sesi olmak için gelmiştim, bu çığlığı susturamayacaklardı. Evet! O bendim tiz sesi ile her eylemde...

Öykü Atatürk Bulvarı’nda boş bulduğu ilk banka çökmüş, dudaklarını iki tarafa oynatıp duruyordu. Kendi kendine konuşuyordu kuşkusuz. Üzerinde yıpranmış bir mont, onun içinde de kırmızıdan alaya evirilmiş bir gömlek vardı. Spor ayakkabı giymişti ama onlarda eski püsküydü. Saçları uzamıştı. Yabancı bir şehirde olduğunu bilmeseydi, birilerinin yanına oturup sohbet etmek isterdi...

Sarmal şeklinde, kırçıllı granit merdivenden yukarı doğru sert adımlarla bir kadın çıkıyordu. Adımları öylesine gürültü patırtı koparıyordu ki evinin alt katında oturan komşusunun tüylü, iri köpeği rahatsız olmuş uluyordu. Köpeğin sesinin geldiği eve dönüp baktı, ardından gözüne bastığı merdivenlerde bıraktığı ıslak ayak izleri dikkatini çekti. Dışarıda yağan şiddetli yağmur onu...

Sanni on beş aylık bebeği Ahsen ile birlikte çalıştığım otelde konaklayan kırk yaşlarında Finlandiyalı bir kadındı. Güney ilçelerimizden birisindeki otelimize birkaç gün önce giriş yapmıştı. Çok güzel İngilizce konuşuyordu. Bir sabah plaj havlusu almak için resepsiyona uğramış, havlu depoziti ödemek için hem cüzdan hem de cep telefonu kılıfı gibi kullandığı...

Üç yıl önceydi. Pandemi henüz başlamamıştı. Kadıköy’den Kınalıada vapuruna bindim. Akşam üzeriydi. Elimde ilk kitaplarımın olduğu iki büyük poşetim vardı. Hem mutlu hem heyecanlıydım. Arkadaşlarıma hediye edecek, imzalayacak, iskeledeki gazete bayiine bırakacak, satacaktım. Daha çok işim vardı. Elimdeki kitabım İKİ ŞEKERLİ. Otuz altı öyküden oluşan yüz dört sayfalık kitabım. İlk...

Bitmeyecek işte bu kavga. Hücrede kalbi. Kilitli. Yalnız. Kavgalı. Karanlık, Sessiz.  Camın kenarına oturdu Mustafa. Dokunulmayı, canlanmayı bekledi, susayan bir çiçek misali. – Anne beni bırakma, N’olur! Dedi. Geç kalma! -Geleceğim oğlum, Hatice Hanım Teyzelerin temizliğini bitirip yine aynı saatte geleceğim söz. Uslu dur tamam mı? -Uf, tamam. -Gelirken bana...

Şehirden ayrılıp evime dönmek için at meydanından bir araba kiralamam gerekiyor. Sürücüsü başında olan tek talikaya doğru usulca yaklaştım. Arabanın sürücüsü olduğu yerde hafif hafif sallanıyor. Belli ki yaşlı adam az önce demlenip öyle oturmuş arabasının başına. Adamla gitmek istediğim yeri anlattım ve fiyatta anlaştık. Yaşlı sürücü konuşurken ağzından buram...

Takvimler onu, on yaşını birkaç ay geçmiş diye gösteriyordu. İki çocuklu bir ailenin küçük oğluydu. O yıl ilkokul dördüncü sınıfa devam ediyordu. Güneyde, turistik bir kasabada oturuyorlardı. Kara kış olmasına rağmen hava güzeldi. Annesi, babası ve yılbaşı tatili dolayısıyla İstanbul’dan gelen teyzesiyle birlikte iskeleye doğru gezintiye çıktılar. Üzerinde bordo, mavi...

Mumun titreyen alevi söndü sönecek, hep bu vakitlerde şafak çıkardı. Ellerimde akşamdan kalma limon kokusu, odanın köşesinde nazlı nazlı miyavlayan kedim gözlerini bana dikmiş aç, üşümüş belli. Yak şu sobayı ısınalım diyor. Sobaya elimi atıyorum, soğuk metal tenime nüfuz ediyor. Yakacak bir odunun yok, güneş sana uğramaz olmuş getir de...