Hikaye

Hayatın gelgitler’i gibidir kimine, vaktin uzun, olduğundan şikayet eder kimi zaman’ın su, gibi attığından.. Bir gün hastanede bir hastan”ın yanına uğradım zaman nasıl su, gibi akıyor dedi evet öyle teyze, dedim .. Birde şu geceler olmasa dedi ama teyze gece zaten uyuyoruz, çabuk geçiyor, yok evladım gece yanımda kimse yok...

Altmışlı yıllardı. Çocuktuk. Ege kırsalında yaşıyorduk. Tarlamızın kenarlarında meşe ormanları ve daha ilerisinde kızılçam ormanları vardı. Okulların tatil olduğu yaz aylarında tarlamızın kenarlarındaki bu meşe ormanlarında koyun ya da kuzu güderdik. Koyunlar yerde buldukları otlarla ve meşe yapraklarıyla karınlarını doyururken bizim de gözlerimiz hep meşe ağaçlarının üzerinde olurdu. Çünkü yaprakların...

Altmışlı yıllardı. Gördes ilçesi kırsalında yaşıyorduk. Bahar aylarında babamız pazardan döndüğünde heybesinden tahin helvası yerine birkaç kilo domates çıkardı. Pazara her gidişinde iki somun ekmekle birlikte yarım kilo tahin helvası satın alarak çocuklarını sevindirmeyi adet haline getirmiş olan babamız, ilk turfanda sebzeler ilçemize ulaştığında bu sefer de birkaç kilo domates...

Öptüm, alnıma götürdüm elini. Berhudar ol evladım. Dedi. Tuttu bileğimden, adın ne senin yavrum? Dedi. Yüzünde sevecen, samimi bir ifade ile beliren o tatlı tebessüm; bakışlarındaki derin hüznün yansıması yüreğimin sızlamasına yetti, yetti de artı bile. -Mehpare, efendim. Neden sordunuz teyzeciğim? -Şey… benim de sen yaşlarda bir torunum vardı da!...

Bir sokağın iki yanına sıralanmış taş duvarlı, avlulu köy evlerinden oluşan köyümüzde iki tane cami vardı. Ömer Hoca Dayı’nın bakkal dükkânı iki caminin arasında, aşağı camiye biraz daha yakındı. Özellikle cuma günleri camilerden çıkanlar haftalık alış verişlerini yapmak üzere Ömer Hoca Dayı’nın bakkal dükkânına gelirlerdi. Burası, müşterilerin kapısından içeri girerek...

Yetmişli yılların ilk yarısıydı. Ben dokuz on yaşlarında, ağabeyim de benden üç yaş büyüktü. Elli altmış kadar koyun ve birkaç keçiden oluşan küçük bir sürümüz vardı. Öğleden önce koyunlarla kuzular ayrı ayrı otlaklara götürülür, öğleyin koyunlar sağıldıktan sonra da birlikte otlatılırdı. Doğal olarak ben ailemizin kuzu çobanı ağabeyim de koyun...

Dağdaki evimizin ak toprakla sıvanmış badanasız duvarlarında hemen hiç süs eşyası yoktu. Yerlerde farelerin kemirmesi muhtemel pek çok eşya, taş duvara çakılan çivilerde asılmıştı. Bu nedenle zaten pek boş duvar da yoktu. Ancak kıble yünündeki duvarda tablo ebatlarında güzel bir ayna asılıydı. Yansıttığı görüntüler değişkenlik ve hareket gösteren bu güzel...

Çemremiş diz üstüne, alaca renkli dırıldan şalvarını, omuzunda kürek yaşına göre hızlı sayılabilecek adımlarla yürüyordu ark boyu, yukarı bende doğru Satı Kadın. Yanı başımdan geçerken; -Hayrola Satı Aba, nereye böyle yaya yapıldak? Dedim oralı olmadı. Duymadı, görmedi mi, duydu, gördü görmezdenmi geldi; orasını bilemem. Odukça telaşlı ve huzursuz bir hali...

Altmışlı yıllardı. Dağdaki evimizde henüz bir lüks lambamız yoktu. Sabah ezanında tütün kırmaya gider, sıcak bastırınca eve getirip dizer, akşamüzeri yine göz görene kadar tütün kırardık. Kırsaldaki mütevazı yaşantımızda sıradan bir lüks lambası bile, bize lükstü demek ki. Yeterli aydınlatma aracımız olmadığı için de geceleri çalışmazdık. Dolunay olan birkaç gece...

Çöp bidonu üzerine oturmuş, ayran içiyordu. İçimden bir şeylerin koptuğunu hissettim. Bir anda geçti gözlerimin önünden geçmişim, çocuklarım, ülkem. Neden böyle olduk biz? Bu kadar kör, bu kadar cahil, bu kadar duyarsız bir millet miyiz? Utanarak sordum cocuğa; – Resmini çekebilir miyim? Simsiyah, güneş yanığı yüzü kayıtsız bir şekilde yüzüme...

(TAŞ DİŞLEME GÜNÜ) Değirmenci Süleyman Dayı uyanmış, elindeki maşa ile ocağın arkasındaki yarısı yanmış kütüğü dürtüp ocağı tekrar alevlendirmeye çalışıyordu. Saçları ve sakalları yaşlılıktan, elbiseleri ise un tozlarından beyazlamış uzun boylu yaşlı bir adamdı. Yüzündeki derin çizgiler, kendisini sürekli uykusuz ve yorgun gösteren düşük göz kapakları ve seyrelmiş ön dişleriyle...