Hikaye

Ali Rıza Navruz “Buralar çok değerlenecek, bakın görürsünüz!” Barutu, namlunun ucundan doldurulan yivsiz bir piştovun olacak elinde var ya, çekip horozunu sonra pıtırcığa vurduracaksın, görecek o zaman hanyayı Konya’yı şu bizim Serdar… Tutma beni be Hamza Dayı… Biz burada, salkım söğüt altında Rumeli türkülerini masaya yatırıp sallamaya çalışırken; Serdar kalkmış...

Ayşe Ninem bin sekiz yüzlerin sonlarında bir Osmanlı olarak dünyaya gelmişti. Ben onu ilk hatırladığım yıllarda yarım asırdan fazla bir ömrü geride bırakmıştı. Ama hala kendi çağının lisanıyla konuşur, kendi çağının kadınları gibi giyinir, kendi çağının kadınlarının kullandıkları yöntemleri kullanırdı. Mesela ertesi günü ekmek yapacağında akşamdan derince bir tepsinin içerisine...

Doksanlı yıllardı. Karadenizli bir aileye damat olmuştum. Ama bu Karadenizli aile Karadeniz’de değil de İstanbul Yakacık’ta yaşıyordu. Yakacık İstanbul’un en yüksek bölgelerinden birisiydi. Ve de en yeşil. Güzel içimli sularıyla ünlüydü. Tarihi Ayazma çeşmesinden başlayarak doğuya doğru uzanan sokağa Şeker Suyu Sokağı deniliyordu. Bu sokak üzerindeki pek çok istasyonda akaryakıt...

Altmışlı yıllardı. Çocuktuk. Gördes kırsalındaki evimizde yaşıyorduk. Kırsalda yaşamanın en büyük zorluklarından birisi de yalnızlıktı. Bazen günlerce aile üyelerinden başka insan görmezdik. Çocukluk arkadaşlarımız, eğer varsa kendi kardeşlerimiz olurdu. Hal böyle olunca herhangi bir nedenle evimize gelen insanları büyük bir ilgiyle karşılardık. Aile büyüklerimiz misafirlerle sohbet ederken, biz çocuklarda acaba...

Yeni yetme delikanlı olduğumuz yıllarda yaz aylarını ailem ile birlikte geçirirdim. Evimiz köyün uzağındaydı. Ama bazen köyün yakınındaki tarlalara tırpan ile ekin biçmeye, bazen patoz ile harman dövmeye, bazen de tütün kırmaya giderdik. Köy demek bakkal dükkânı demekti. Madem köyün yakınına gelmiştik kendimize bir güzellik yapabilirdik. Köy bakkalında bulabileceğimiz en...

Yazılarım silindi. Ben de mi hata bilgisayarda mı bilemiyorum. Ne önemi var, diyemiyorum; dünya kadar bilgi düşüncelerim aktarmak istediklerim ruhumun derinliklerinden derin sezgilerimin yol gösterici yol haritası gibi, yazılarımı yazmak için günlerce beklediğim anlarda üstelik emek verdiğim her harfine her tümcesine anlam yüklediğim emek verdiğim yazılarımı koruyamam benim hatamdı elektrik kesintisi...

Köylü teyze bahçesinden topladığı ıspanak, marul, maydanoz, roka, dereotu gibi pek çok yeşilliği bir güzel yıkayıp demetler halinde küçük paket lastikleriyle bağlayıp tezgâhının üzerine dizmişti. Ayağında kara lastik ayakkabısı, evde dikilmiş şalvarı, başörtüsünün üzerine tünettiği siperlikli boyacı şapkasıyla gelip geçenlere ümitsizce sesleniyordu. Ispanak var, marul var, maydanoz var! Sabahleyin tezgâhını...

Titreyen ellerim, dönmeye başlayan başım, dökülmek için bekleyen yaşlarım ve içime sinen korku ile geldiğini anlamak zor olmuyor. Her sabah, her akşam, yemek yerken hatta ve hatta uyurken bile geliyor. Birazdan karanlığın içinden çıkacak, aynı alaycı gülüşle bana bakacak, benimle dalga geçecek ve benim bu halimden zevk alarak beni izleyecek....

Sabahın erken saatlerinde şehirlerarası otobüsten indim. Hava oldukça soğuktu. Üşütüyordu. Henüz çok erken olduğu için şehiriçi dolmuşlar çalışmaya başlamamışlardı. Çantamı omuzuma asarak, çaresiz şehir merkezine doğru yürümeye başladım. Sokaklar tenha ve ıssızdı. Sadece, üzerinde “Servis Bekleme Noktası” yazılı duraklarda bazı insanlar görünüyordu. Muhtemelen il merkezindeki büyük fabrikalara gitmek için servis...

MENSURE Ruşen Sami KAYGULU Boşlukta kaldı sevgiliye açılan kollar,kucaklar Oysa O’nun da hakkıydı sevdalar,aşklar.. Kader!. Mensure, haklayınca pis bir köpeği.. Açıldı O’na mahpus damları,kuruldu darağaçlar.. Mensure’yi kucaklar,artık kara topraklar, Gökler utanır,dua okumak için açılır dallar,yapraklar Zulme acıkan toprak,Mensure’nin kanıyla kansın, Zulme boyun eğdiren hukuk,kitabından utansın!.. “Dünya bizi sevmedi” demişsin mektubunda,...

Yağmurlu bir kış günüydü. Saat iki suları ve yağmur yavaştan yürekleri serinletircesine eşeliyordu. Acıların kadını! Daha önceden dostlarıyla randevulaştıkları mekana tam saatinde geldi. Onu arkadaşı ve can dostu olan şair ruhlu adam karşıladı. Ama bu karşılama daha önceki karşılamalar gibi değildi. Acıların kadınına farklı geldi. Çünkü onu karşılayan gülen yüz...