Etiket: Dilaver Karagöz

Dilaver Karagöz Ah be ihtiyar; Hep diyorum sana duygularında çocukluğunu yaşama, etme.  Acının orada yaşadığını pekala biliyorsun,  Yoksa tekrar başa dönüp, acıyı infaz ederek katil mi olmak istiyorsun?  Akıbette tek doğum, tek ölüm olduğunu bilmelisin.  Bir umuttur mutlu olmak, bir kaderdir ıstırap çekmek.  Bilirim, bir naradır annesizlik!  Çoğalan hasret seni...

“İki çocuklu dört kişilik bir aile ve bahçesinde  salıncak kurulu dut ağacına sarılmış kollarıyla üzüm asması olan ahşaptan iki katlı köy evi.  Henüz beş yaşında annemizin bizi terk edeceğini bilmeden  mutlu mutlu sallanırdık üç yaşındaki  kardeşim ve ben” Bu sözler, telefonun öbür ucunda, abi yurt çocuklarının dertlerini, yaşadıklarını ve çile...

Geleceğe umutsuz bakışlarla geçmişe baktırıp güzelmiş deyip/ dedirterek ağlatacağım kendimi ve sizi… Sevinçle kapalı gözlerinizi açacağım turfanda insanlık mevsimine… Eskiden Utananların evi barkı parası pulu var şimdilerde ! Ya insanlık… Kaç kişide kaldı ? Ya da kaş kişi arsızlıkla heybesini doldurdu… Bir laç sözüm olacak ! Unutun tüm duygularınızı, çıkın...