BENİM ADIM TOSTİŞ

Ben ormanlarda,çayırlarda

Yaşamaya çalışırım, dere kenarlarında

Tavşanlarla yarışır,oynarım kuşlarla.

Babam,Annem,iki de var kardeşim

Orman perileri her akşam

Kardeş türküleri söyler

Rüzgar perileri her akşam

Mutluluk esintisi üfler.

O gün, akşam vakti

Ne Orman Perisi

Ne de Rüzgar perisi

Gorünmediler.

Önce Orman sustu

Sonra kuşlar

Sonra da tüm canlılar.

Babam seslendi bize

Dereye koşun!!! Dereye koşun!! Diye

Bir kıyamet korkusu sardı Ormanı

Uzaklardan sıcak dumanlar

Uzaklardan Ölüm yaklaşıyordu.

Dereye can havliyle koşuyorduk

Ben önde,arkamda kardeşlerim

Ve en arkada Babamla,Annem

Ölüm ateşleri çoğalmış

Ölüm ateşleri azmıştı.

Göz gözü görmüyor du

Dumanlar,alevler içinde

Atladım Dereye……

Günlerce…Günlerce…

Yürüdüm…Yüzdüm…

Sonra,alevsiz , dumansız

Bir yere geldim..

Bir çocuk aldı beni

Babasına dönerek

— Bak Baba bak !!Bu TOSTİŞ

Sağ kurtulmuş……

Ya benim Annem,Babam

Ya benim kardeşlerim.

Ve de arkadaşlarım

Genç içim ve kabuğum

O an da anladım ki

İhtiyarladım……

Ah.!!!! Şu insancıklar!!!!

Ramazan Aras