Ah ediyor hep bu gönül

Bir Oy Deposu Sanıldı Yoksul Hiç yılmadı devam etti yoluna İş yükledi bileğine koluna Acınmadı nasırlaşmış eline Irgat pazarında anıldı yoksul Acından ölmedi, tok da olmadı Hak yemedi, aldatmadı, çalmadı Dürüst kaldı, hiç aferin almadı Herkesi dost bilip yanıldı yoksul Emek verdi, ter akıttı işinde Asla haram olmamıştır aşında Aç...

Ben sana baktığım zaman, Kalbime bir kor düşüyor, Yanıyorum cayır cayır, Ateşim çok zor düşüyor. Mahkum oluyor yüreğim, Bilmez halimi sevdiğim, Akşına kıymet verdiğim, Şu gönlüme yar düşüyor. Güller açarken yüzümde, Fırtına kopar özümde, Değilse gözün gözümde, Dünya bana dar düşüyor. Yıllar eskiyor iyi bak, Şu suyu argına bırak, Yaş...

Taş kentin arasında, umutla filizlenen bir sonbaharın son boy gösterişiydi dönümüne. Bahar yaklaşıyordu. Ağaç olma yolunda atılan tohumların yüzleri yavaş yavaş toprağa gülümseyen bakışları ile insanın içini ısıtıyordu. Toprağa damla damla düşen yağmur geriye aromatik huzur veren kokusunu gelişigüzel bırakıyordu. Yazın habercisi olan bahar tohumlarını insanın içine de düşürüyordu halbuki. ...

KOR Yılmaz Nas … Bir kor gibi aklıma düştüğünde Hasretin sızıya dönüştüğünde Dinsin diye yüreğimin acısı Pireyi deve yapar Ararım kusurlarını Ama nafile Yaratmaya çalıştığım bahane Dönüşür özlem ateşine Büyüyerek bir çığ gibi Katar içine Yılmaz Nas “Ankalar”  

Kimse bilmez asıl nedeni, Kaybeder herkes sevdiğini, Yol yakınken etmeli tövbe, Hayat bu ölüm her yerde. Savaş, zulüm, taciz, şiddet Depremdir bu dünyayı yıkan gerçek, Allah bilir sonumuz ne olacak, Hayat bu herkes hak ettiğini yaşayacak. Her sene farklı bir konuda, Sınanıyoruz dünyaca, Anlayan biliyor nedenini, Hayat bu, bilmeli kıymeti....

Söyle ey’gönül sevgili alem mutlu izde onlarla oluruz.. Bazan olur olmaz anlarda mutluluktan bazan öylesine artarız dunya gözümüzde tozpenbe olur.. Bazan yarim asklara benzereyiz yürek yarım.. Hayaller yarım geceler, ve gün ortası yarım kalırmı.. Ey’ gönlüm’ün ömür salıncağı’m gelsen birdaha yanlız”lığı bana taddırmasan… Bunca acıyı yüreğimle bölüş’sen karanlık geceler uzamasa...