GECE TRENLERİ

Bin bir yalan ile uyutuyorsun,Akılsız başları avutuyorsun,Halkı birbirinden sovutuyorsun,Kazların tüyünü yoluyorsun sen. Yalanı kendine etmişsin yoldaş,Hırsızlar seninle iyi arkadaş,Fakir sofrasında bulamazken aş,Ekmeği sofradan çalıyorsun sen. Umut ekiyorsun,kupkuru umut,Ne mercimek kaldı,ne biraz nohut,Yurdumuzu sardı,bir kısım haydut,İçimize korku,salıyorsun sen. Biri bin ederek anlat yiyen var,Eşi yok bulunmaz,lider diyen var,Biçtiğin her sırtı alıp...

                  Aslında hepimiz Tanrı’nın cennetinden kovduğu çocuklarıydık. Tek farkımız günahlarımızın büyüklükleriydi. Tek ortak noktamızsa hepimiz günahlarımızın bedelini ödemek için dünya denilen kara parçasının kapısına terk edilmiş olmamızdı. Rastgele serpilmiş ruhlarımız rastgele et yığınlarının içinde can bulmuştu. Sonra buna da insan denmişti. Sahi nerde unutmuştuk ruhlarımızı?  Nerde bulmuştuk? Yeryüzüne terk...

Dilin ucu formalite, Son itiraz belki bu ant. Kargabükenli içecekler dizili Bir masanın üstünde Biraz ötede saltanat Işığı parlayan küre. İçimde yaşlanmayan biri var; Oya gibi, Bir kadın silüetinde, Meşru ya da mahrem. Havanda su dövmek ördüğün bu duvar. Ben geçtim öteki merhaleye, Farkında değilsin belli ki, Işığın küpüyle emziriyorum...

. Şiirsiz olmuyor anım  Yansada yürekte canım  Müptela oldum aşkından Şiirler dolmuş her yanım  . Sıralarım heceleri  Yazarım ben geceleri  Haykırırım eceleri Şiirler dolmuş her yanım . Bazen aşk olur dilimde  Sevdayı anlar gülümde Bülbüller öter dalımda Şiirler dolmuş her yanım . Elim şiire bağlanır Gönlüm mısrayla çağlanır Dizeler güzel...

Bu ne vefasızlık, gaflet içindeİnsanlar şekil giymiş biçimdeKimi dosta küser, menfaati nefsiKimi de şeytanla yatar,sinsi sinsi Dosta küsen, düşmanıyla yatıyor Menfaati biten, yanından kaçıyor Çekemeyenler hep konuşur ardındanYaşanmayanlar anlatılır, afaki yalandanHerkes herkesle samimi gibi oyundanAh ! Farkı yok, böyle amelin şeytandan Dosta küsen, düşmanıyla yatıyor Menfaati biten, yanından kaçıyor Yüz...

Giden bir kere gidiyor, geride kalan bin kere. Her ayrılık, her kaybediş ve her ölüm yüreğimize saplanıp, orada kök salıyor. Biz nereye, o yürek acısı da oraya… Arada bir, kafesimizin içinden kafamızı uzatıp, gökyüzünü gördüğümüzde özgür olduğumuzu düşünsek de, sevgisiz toplumlarda yaşayan her insan bir kafesin içinde ve her kafes...