https://esanmel.com/huznu-serenat/ https://esanmel.com/nazli-nur-bilgic-biyografisi/ https://esanmel.com/2657-2/ https://esanmel.com/yazar-ve-sair-emre-hikmetoglu-biyografisi/ https://esanmel.com/firardayim/ https://esanmel.com/yazar-ve-sair-mehmet-emin-turgut-biyografisi/ https://esanmel.com/servet-bardak-biyografisi/ https://esanmel.com/yazar-birsen-eker-roportaji/ https://esanmel.com/tanrinin-cennetinden-kovulan-cocuklari/ https://esanmel.com/bauman-perspektifinden-toplumsal-gruplar/ https://esanmel.com/nerden-in-misali-hikayesi/ https://esanmel.com/hayat-bayram-olsa/ https://esanmel.com/basarmanin-sirri/ https://esanmel.com/sevgi-sevgiyle-cogalir/ https://esanmel.com/2599-2/ https://esanmel.com/iyi-bayramlar/

https://www.youtube.com/watch?v=ul3X2toWf4M

“Kalbiyle yazan kalbe yazar” “Yazma ihtiyacın iştiyaka, iştiyakın aşka dönüşmeli” “Sendeki sen, hep sana ve bir de seni senden iyi bilene kalsın” (Ömer SEVİNÇGÜL) Yaşanılanlar haddizatında olması gerektiği gibi midir? Teslim mi olmak gerekir yazılan kadere yaşanılan hayata yoksa müdahale mi etmek gerekir? Yetişemiyoruz zamana ve yapmak istediklerimize. Nedir bizi...

Zifiri karanlıkta kalmış yüreğim. Her yerde cesetler. Kaç kişi öldü içimde, Kaç kişiyi öldürdüm bedenimde?  Duyduklarım kiminle alakalı bilmem, Gördüklerim benimle kesin. Kollarımda kaybedilen ruhlar… Neredeyim nerede kaybolmuştum ben? Kendimi kurtaramam sanki, Kimi çağırsam sahte kime bağırsam gölge.  Her gözyaşının farklı hikayesi vardı yüzümde.  Ağlayan sadece gözler değildi,  Yürek de...

Anlaşmak… Kim kimi anlayacak? Halkımızı anlıyor muyuz? Peki, biz kendimizi anlıyor muyuz? Bağırmaktan sesler kısıldı. Çünkü kalpten kalbe anlaşamıyoruz. Toplumun çıkarcı menfaatperestleri… Menfaatperestlerin üzerinde durmak ve teşhir etmek cinsel uzuvlarını teşhircilik kadar tiksindirici… Belki kötü yanımız kendimizi onlar gibi çıkarcılığa zincirlemek olacak… Zincirler iken, insanlar eşittir, eşit doğarlar ve eşit...

…Geçen yazıda özetledim. Özet sonunda anlatacaklarım var dedim. Kötü bir yazar olmak istemedim ama edebiyatçı ve düşünür olarak tedirginliğim daha bitmedi.Düşüncelerimin kasvetli havası olgunluğumun sonunda başlamıştı. Şimdi nerede olduğumu bilmezken, sonu ve başlangıcı kim belirleyecek? Edep yerli yerinde değil ve herkes de bu halinden memnun iken kimsenin benimle uğraşacak vakti...