2024 EDEBİYAT SANAT MELTEMİ YARIŞMASI

 Karanlıkta kaybolmuş dize ormanı, Her yaprakta bir şiir çığlığı,  Fısıldar rüzgarla kaybolan anı,  Gizlenir mısralarda kırık ağıtı. *** Adımlarım arasında yankılanır,  Çatlamış dalların hüzünlü sesi,  Her köşede bir şairin anısı,  Saklar orman, kaybolmuş hecesi. *** Gölgelerde dolaşır eski düşler,  Tutunur sararmış yapraklara,  Yitik dize ormanında düşler,  Her adımda yankılanır ruhlara....

Sürgünün sürgünümüz oldu ey Pîr!Senden öğrendik ayaklara kapanmayı biz.Af dilemeyi affa layık olmasak da.Mazlumların öyle azaldı kidünya sürgünü sen yokken.Vuslatları şehadetle Yaratana. Aynalar kör bu devirde, sağır bu devir iyiliğe, ihsana.Lambalar doğruysa ne olmuş?!Efendilerini doğurur oldu can analar, kutsal kadınlar!Leylâlar, Sunalar öyle susuz, sevgisiz.Sevgilinin gönlünü taklit için uçan kuşlar var...

Ellerimiz gibi düşünmüşüz çıkan değil de inen yaylalara tırmanmayı incir ballarının ardılı eşsiz bilgeliklerle ay’ın bedirinde hurmalanan zeytinleri ve ormanı bizcileyin deliye çeviren iğde güllerini *** dumanı tütmeyen ürgüp’le susmuşuz gökbel’in yosunuyla bezenen köylerde çavlanımız olduğundan sevi’nin suyu içi dışı yır olan kimsesiz yağmurlar açardı kulakları çınlayan yolu *** ne...

Kim olduğumu sormayın bana, Acılarım mutluluğumdan fazla, Sevinçlerim akar damla damla, Hüzünlerim arkamda sıra sıra, Anladığım ve fark ettiğim zamandayım Çok yorgun bir insanım, *** Kim olduğumu sormayın bana, Hırsa dönüşen insanları, İyiliği yok sayanları, Gözümdeki yaşla mutlu olanları, Anladığım ve fark ettiğim zamandayım, Hayal kırıklığı yaşamış bir insanım, ***...

“Kalbiyle yazan kalbe yazar” “Yazma ihtiyacın iştiyaka, iştiyakın aşka dönüşmeli” “Sendeki sen, hep sana ve bir de seni senden iyi bilene kalsın” (Ömer SEVİNÇGÜL) Yaşanılanlar haddizatında olması gerektiği gibi midir? Teslim mi olmak gerekir yazılan kadere yaşanılan hayata yoksa müdahale mi etmek gerekir? Yetişemiyoruz zamana ve yapmak istediklerimize. Nedir bizi...

Bilinmezlerden bir karayel doğar, Çaresizlik serin eser, kapanır mutluluğun mevsimlik panjurları. Hercai bulutlar tehditkâr bakar, Kaçar özgürlüklerine yağmur damlaları. Taşımak zor gelir pişmanlıkları, terk eder yoları berhudar at arabaları. *** Parmaklardan iki çıban düşer, Görünmezlik zoruna gider, koparır zincirlerini uşaklık mintanları.  Riyakâr güneş başını bağlar, Ağırlar ayazı gelincik tarlaları. Hatırlamak...

Viran kalbim, Bu gece, Serçe olmuş uçuyor. Çarpıyor, Buzdağına, Aşk çölüne düşüyor. Masamda, Kırık vazo, Hatıranı saklıyor, Herkes, Sakin uyurken, Ruhum figan ediyor. Korkularım saldırdı, Titreyip üşüyorum, Sen yoksun ki yanımda, Soğuktan ölüyorum. Dudağıma takılan, Kelimeler ağlıyor, Sol yanımı çevirsem, Sağ tarafım acıyor. Uyuyor uyanıyor, Seni hatırlıyorum. Bir açlıksın içimde,...

Sabah zorla uyandı.  Başı ağıyordu. Aylardır böyleydi. Geceleri bir türlü uyuyamıyordu. Sabaha karşı da yorgunluktan sızıp kalıyordu. Sabahları da zorla uyanıyordu. Pandeminin doruk yaptığı günlerden birinde işine son verildiğinden bu yana böyleydi. Yine o tür sabahlarda biriydi. Aylardır işsizdi. Yeni bir iş bulması gerekiyordu. Eşe dosta soruyordu: “eleman arayanlar var...

Bir aceleyle eve gelir gelmez masaya oturup yazmaya koyuldum çünkü bu kafamdakiler benimle gömülsün istemiyorum. En azından kabrimde düşüncelerim olmadan yatabileyim. Zaten beni mezarlar değil, düşünceler boğacak. 1. gün Tarihi bilmediğim için günü belirtemiyorum. Kaldı ki bu bir acizlik değil, çünkü zaten her günüm aynı kapıya çıkıyor. Eğer bugün çarşamba...

Belki tokluk, belki açlıktır huzursuzluğumuzun nedeni. Zor şartlar belirler belki koşulları. Kim bilir bir buhrandan da çıkılabilir yola. Kim bilir bir kabusun kesinliği iyiliğe de götürebilir bizi. Tokluğun tamamlanma vehmi, yeterince neşelendirmez. Tamamlanmak üzere yola çıkanlar eksilir. Hiç bir nesne bizi tamamlamaz. Yanılmış bir saygı yarım bırakır. İnsan kelimesiyle herşey...

   Yan komşudan gelen hüzünlü müzik sesi duyulmuyordu artık. İnna halsizce, adeta ayaklarını sürüyerek yatak odasından mutfağa geçtiğinde;  evin camlarını titreten, kuzey yönünden esen rüzgar da dinmişti artık. Soğutucuyu açtı, birkaç salam, sosis, Hollanda peyniri ve yarım elmaya uzun süre baktıktan sonra, canının hiç de yemek istemediğini anlamıştı. Aslında ne istediğini...