ANASAYFA

Anlaşmak… Kim kimi anlayacak? Halkımızı anlıyor muyuz? Peki, biz kendimizi anlıyor muyuz? Bağırmaktan sesler kısıldı. Çünkü kalpten kalbe anlaşamıyoruz. Toplumun çıkarcı menfaatperestleri… Menfaatperestlerin üzerinde durmak ve teşhir etmek cinsel uzuvlarını teşhircilik kadar tiksindirici… Belki kötü yanımız kendimizi onlar gibi çıkarcılığa zincirlemek olacak… Zincirler iken, insanlar eşittir, eşit doğarlar ve eşit...

Düşündüm kaleme aldım her şeyiBen kendi yazgımı yazamıyorum.Ekonomik engel bağlar keseyiKendi vatanımda gezemiyorum. Çocuklarım isteklerle geliyorYoksulluk kesenin dibin deliyorBazen hanım bile isyan ediyorHaklısın diyorum kızamıyorum. Devlet memuruyum rüşvet alamamŞahsıma da yakışmıyor çalamamBu dar gelir ile mutlu olamamİşte bu nedenle gülemiyorum. Mağdur’i hiç kurtulmadı darlıktanZengin övünç duyar iken varlıktanBir yer verirler...

Eskidi yıllar Eskidi bakışlar Değişti mevsimler deAma senin kokun değişmedi Titriyor dizlerKamburlaştı bellerKöreldi gözlerAma senin kokun Hep genç kaldı Sis perdesine büründü anılar Görüntün silik,solukKalp te tekliyor artık Ve senin kokunEvet..senin kokun…Aşk kokusuHasret kokusuKahır kokusu Hiç eskimedi, eskimiyor İlk günkü gibiİlk an ki gibiCanlı canlı İçin için Öldürüyor beni Ramazan...

Böyle şey olmaz, inanmam derdim. Meğer oluyormuş, çok geç öğrendim. İnsanları beklenmedik zamanlarda, Nasıl da bulup mahvediyorsun? Ne değiştirmek ne de silmek için, İnsanların elindeki güç yetmiyor. Öyle bir çarksın ki, içinde insan, Nereye götürürsen oraya gidiyor. Değiştirmek için çırpınsa da insan. Her şey daha karışık, arapsaçı oluyor. Vardır elbet...

Gitmek istiyorum ben bu şehirden,Bu şehirde garip bir kuş gibiyim.İçimde bir acı sızlar derinden,Kenara atılmış,bir taş gibiyim. Hayalim kalmadı,yarınlar için,İnsanlar sevgisiz,yüreğinde kin,Bir derdim var idi,şimdi oldu bin,Gözlerine küsmüş,bir kaş gibiyim. Merhamet yok,vicdan ölü,kalp sağır,Bu hayat ki bana,geliyor ağır,Gönüller ölmüşse,açılmaz çığır,Ben kendi kendime,bir düş gibiyim. İnsanlar burada,olmuş utanmaz,İnsanlıktan eser,kalmamış biraz,Kar yağmış...

Hayat kısa hemde çokGöz açıp kapamak kadarZaman durmadan su gibi akıp geçiyorSanırsın mevsimleri atlılar kovalıyorÇok değil birkaç gün sonra güz geliyorVe giden ne yazık ki ömürden gidiyor Kuşlar kanatlanıp, kanatlanıp uçuyorDers alınmalı şu kuşlardanVallahi insanlar için göç vakti geliyorVe sıra hangimizde kimse bilmiyorBelki kuşlar iklim değiştiriyorLakin insanlar dünya değiştiriyor!Ve giden...

Yıkıldı bir anda, dünyamTersine döndü, o büyük sevdamİçimde ki gülü, sensin solduranYalnızlar durağında, inecek var Git diyecek kadar, yokmu cesaretin Kalpte değil, dilde dilde sevdin İki yüzlüymüşsün, göremedim Yalnız duraginda, inecek var Kabahat bende, sende değil Seni seven ben, sen değilTerkedip giden sen, ben değil Yalnızlar durağında, inecek var Halil...

az ışıklı, çok gözlüşehirlerde indimgece trenlerinden ne eteğimde taş vardıne mataramda su İçinden nehir geçenşehirlerde indim yatağınıtemizliyordu sular İndim,sırtını dağa yaslamışşehirlerde sağ omzumdaağırbaşlı yalnızlığım sol omzumda kelimeler Öner Fikri

İYİ GÜNDE İNSANA DOST ÇOK OLUR – Yusuf Değirmenci Kurumuş dallardan meyve beklenmezSorumsuz insana görev yüklenmez Acıyı çekmeyen bilmez çileyiİzansızlar fark edemez belayı Şuursuza nasihatte kar etmezSöz verse de asla sözünü tutmaz Yasakları aşmak ister zor ileÖmrü geçer kavga ile, hır ile Sevgi bahçesini ateşe verirAydınlık günü, geceye çevirir İki...

Evet, severek yazdım. Severek yazdıklarım kabul görür müydü? Yazarlık, sonucunu bilmediğim ve sonucunu bilmek istemediğim bir vazife oldu. Vazife, bir çilekeşin çileli yumağına dönüştü. Çileli hayatta yalnız ve yabancı idim. İçinde yaşadığım hayat bana yabancı ve yabancı hayat benden razı değildi. Yalnızlıktan ve yabancı olmaktan kurtulmak için gazete sayfalarına sığındım....

Gece yarısında çalınca davul,Davulu duyacak kulak nerede,Akıllar dolup da almazsa bavul,Fazlasın koyacak ulak nerede. Geceler gözüne gündüz kesilsin,Nil ırmağı sudur sen kan bilirsin,Ev sahibi evde can kafesisin,Can kafese koyan kulak nerede Lebbeyk der hacılar bir ses duymadan,Bu davul inciler saçar uymadan,Göçüp gideceksin belki doymadan,Fazlasın koyacak ulak nerede. Eyüp gibi düşer...