ANASAYFA

İnsana en çok huzur veren şey nedir diye sorsalar alınan cevapların içerisinde mutlaka ‘toprak’ geçecektir. Özellikle kentleşmenin hız kazandığı, verimli ovaların, eşsiz tabiat görüntüsünün betonla yer değiştirdiği günümüzde toprak kavramının insan üzerindeki duygusal etkisi enikonu artmıştır. Şehirlerimizde nefes alacak alanlar kalmadı neredeyse. İrili ufaklı apartmanlar hemen her yeri işgal etmiş...

 Karanlıkta kaybolmuş dize ormanı, Her yaprakta bir şiir çığlığı,  Fısıldar rüzgarla kaybolan anı,  Gizlenir mısralarda kırık ağıtı. *** Adımlarım arasında yankılanır,  Çatlamış dalların hüzünlü sesi,  Her köşede bir şairin anısı,  Saklar orman, kaybolmuş hecesi. *** Gölgelerde dolaşır eski düşler,  Tutunur sararmış yapraklara,  Yitik dize ormanında düşler,  Her adımda yankılanır ruhlara....

Sürgünün sürgünümüz oldu ey Pîr!Senden öğrendik ayaklara kapanmayı biz.Af dilemeyi affa layık olmasak da.Mazlumların öyle azaldı kidünya sürgünü sen yokken.Vuslatları şehadetle Yaratana. Aynalar kör bu devirde, sağır bu devir iyiliğe, ihsana.Lambalar doğruysa ne olmuş?!Efendilerini doğurur oldu can analar, kutsal kadınlar!Leylâlar, Sunalar öyle susuz, sevgisiz.Sevgilinin gönlünü taklit için uçan kuşlar var...

Ellerimiz gibi düşünmüşüz çıkan değil de inen yaylalara tırmanmayı incir ballarının ardılı eşsiz bilgeliklerle ay’ın bedirinde hurmalanan zeytinleri ve ormanı bizcileyin deliye çeviren iğde güllerini *** dumanı tütmeyen ürgüp’le susmuşuz gökbel’in yosunuyla bezenen köylerde çavlanımız olduğundan sevi’nin suyu içi dışı yır olan kimsesiz yağmurlar açardı kulakları çınlayan yolu *** ne...

Kim olduğumu sormayın bana, Acılarım mutluluğumdan fazla, Sevinçlerim akar damla damla, Hüzünlerim arkamda sıra sıra, Anladığım ve fark ettiğim zamandayım Çok yorgun bir insanım, *** Kim olduğumu sormayın bana, Hırsa dönüşen insanları, İyiliği yok sayanları, Gözümdeki yaşla mutlu olanları, Anladığım ve fark ettiğim zamandayım, Hayal kırıklığı yaşamış bir insanım, ***...

“Kalbiyle yazan kalbe yazar” “Yazma ihtiyacın iştiyaka, iştiyakın aşka dönüşmeli” “Sendeki sen, hep sana ve bir de seni senden iyi bilene kalsın” (Ömer SEVİNÇGÜL) Yaşanılanlar haddizatında olması gerektiği gibi midir? Teslim mi olmak gerekir yazılan kadere yaşanılan hayata yoksa müdahale mi etmek gerekir? Yetişemiyoruz zamana ve yapmak istediklerimize. Nedir bizi...

Bilinmezlerden bir karayel doğar, Çaresizlik serin eser, kapanır mutluluğun mevsimlik panjurları. Hercai bulutlar tehditkâr bakar, Kaçar özgürlüklerine yağmur damlaları. Taşımak zor gelir pişmanlıkları, terk eder yoları berhudar at arabaları. *** Parmaklardan iki çıban düşer, Görünmezlik zoruna gider, koparır zincirlerini uşaklık mintanları.  Riyakâr güneş başını bağlar, Ağırlar ayazı gelincik tarlaları. Hatırlamak...

Viran kalbim, Bu gece, Serçe olmuş uçuyor. Çarpıyor, Buzdağına, Aşk çölüne düşüyor. Masamda, Kırık vazo, Hatıranı saklıyor, Herkes, Sakin uyurken, Ruhum figan ediyor. Korkularım saldırdı, Titreyip üşüyorum, Sen yoksun ki yanımda, Soğuktan ölüyorum. Dudağıma takılan, Kelimeler ağlıyor, Sol yanımı çevirsem, Sağ tarafım acıyor. Uyuyor uyanıyor, Seni hatırlıyorum. Bir açlıksın içimde,...

Sabah zorla uyandı.  Başı ağıyordu. Aylardır böyleydi. Geceleri bir türlü uyuyamıyordu. Sabaha karşı da yorgunluktan sızıp kalıyordu. Sabahları da zorla uyanıyordu. Pandeminin doruk yaptığı günlerden birinde işine son verildiğinden bu yana böyleydi. Yine o tür sabahlarda biriydi. Aylardır işsizdi. Yeni bir iş bulması gerekiyordu. Eşe dosta soruyordu: “eleman arayanlar var...

Bir aceleyle eve gelir gelmez masaya oturup yazmaya koyuldum çünkü bu kafamdakiler benimle gömülsün istemiyorum. En azından kabrimde düşüncelerim olmadan yatabileyim. Zaten beni mezarlar değil, düşünceler boğacak. 1. gün Tarihi bilmediğim için günü belirtemiyorum. Kaldı ki bu bir acizlik değil, çünkü zaten her günüm aynı kapıya çıkıyor. Eğer bugün çarşamba...