GÖZLƏYİN MƏNİ

Hayatımızda sürekli bir şeyleri erteleme eğilimi içerisindeyizdir. Şu sınav bir geçsin, şu işi bir bitireyim, şu terfiyi bir alayım, şu çocuk bir büyüsün gibi birçok bahanelerden sonra “işte o zaman hayat başlayacak” … Oysa hayat şu, bunun içerisinde saklı değildir. Bahanelerin arkasına sığınmakla hayat başlamaz… Fakat fark ettim ki, hayat...

https://www.youtube.com/watch?v=FRhhcuPeFBE

Sanki aşk ağlatmak için sabırsızdı ! Bu kalbin karanlık bir odasında.. Seni bana bırakan kimdi sanki… Sonrası talihime düşen son damla.. . Usanmak bilmedi bu ayrılıklar Kaç ateş yakar ki Mevla gönülde Kül’ün kaç yağmurda ıslanır Bu akıttığın kaç son damla Göz yaşı ayrılığı ifade ederken Neydi yüreği ateşe atan...

Bu kadim topraklarda yaşamış binlerce kadından biriydi anneannem, Kaderiyle bilek güreşi tutan kadın. Düştükçe küllerinden yeniden doğan kadın. Acıyı yudum yudum içip, yine de başı dik yürüyen kadın. Bastığı yeri titreten kadın. Akıllı, bilge insan… Amansız hastalığa yenik düştüğünde bile sabırla ve şükürle ölümü bekleyen kadın. Çocukluğumdan beri en özel...

Bizim her şeyimizi değiştirdiler. Ruhumuzu, bedenimizi ve hayatımızı… Bizi aslında mükemmelleştirdiklerini söylediler. Ama onların kim olduğunu bilmiyoruz. Geçmişimizde kimdik? Nasıl gözüküyorduk? Hatırlamıyoruz. Bir oyunun içerisinde olduğumuzu söylüyorlar. Ve bu hayatımızı değiştirecek… Burada güvende olduğumuza bizi inandırmaya çalışıyorlar ama günden güne sayımız azalıyor.   Arkadaşlık var. Aşk yok. Ama ölüm var....

https://www.youtube.com/watch?v=yKA_vKlROuw