Etiket: yazı

MAHALLEDEN ARKADAŞLAR SELÇUK AYDEMİR 222 SAYFA “Söz anne seneye uslu bir çocuk olucam.” “Seneye mi?” “Bir anda olmaz anne, yavaş yavaş. Sigarayı babam iki senede bıraktı, ben de yaramazlığı birkaç ayda anca bırakırım.” Nisan ayını ortak okunacak kitaplara ayırmıştım ve değerli dostlarla, çok güzel kitaplar okuduk şimdiye kadar. Güzel olmaları...

“Yolun Sonunda Kendimizi Bulmak: İçsel Dönüşüm ve Bilgelik” Yolun sonunun nereye çıkacağını bilemeyiz. Önemli olan yola devam edebilmektir. Her dönemeçte insan biraz daha yorulur. Yorgun adımların durağına ulaşır… Hayatın iniş çıkışları yoldaki izleri taşır. Asıl yolculuk sonsuzluğun ardında gizlidir! Yıldızlarla dolu gökyüzü, sonsuzluğa açılan bir kapı gibi parlıyordu. Yolun sonu,...

“Kibritsin! Elbette yanacaksın, bu senin en doğal hakkın. Hemen şimdi, hatta diğerlerinden de önce sen yanmalısın. Hadi, tut ki yandın. Zamansız, ansızın. Yandığın gibi tükeneceksin. Çünkü sen kibritsin… İstiyorsun ki bir an önce olsun bitsin. Peki ya hiç düşündün mü sen onlardan hangisisin? Sabahları keyif için yananlardan mı, karanlıkta kalınmışken...

GECE ELIE WIESEL 176 SAYFA Aynanın derinliklerinden bir ceset bana bakıyordu. Gözlerimdeki bakışı beni hiç terk etmedi. 1944 yılında ailesi ile birlikte Nazi Toplama Kamplarına yollanan Elie Wiesel’in gerçek yaşam öyküsünü kaleme aldığı bir kitap okuduk sevgili Sevilay Pak , sevgili Bahar Esen ve sevgili Sevilay Ayvaz ile. Teşekkür ederim...

H Ü S N Ü H Â L Ali Rıza Navruz “O yüzden; Selam olsun tuttuğu eli bir ömür bırakmayana, O elin demlediği çayda huzur bulana…” Rahmetli Edip Cansever bu günlerde yaşamış olsaydı, tuttuğu eli bir ömür bırakmayan ve o elin demlediği çayda huzur bulan birini bulabilir miydi acaba? Ben...

Yazar… Yazar okuyucunun tenkitlerini bekler. Tenkit asırları aşan bir doğu geleneği… Ve bu gelenek kutsal vazife gibi devredilmiş. Devredilenleri gıda yapmak ve zevkin doruğunda yaşatmak yazarlara düşen görev… Doğu’nun devredilen kitapları tatlı gıda… Cesaretle yüklenen kitapları zevkle okudum. Herkesin çadır hokkabazlığına çıktığı bugünlerde düşüncenin hala var olduğunu ispatlamaya çağırmaktaydılar. Çağıranlarla...

Çocukluk yıllarımdı. İlkokulu köyde okudum. Resim dersindeyim. Semiha Öğretmenimiz derste ödev verdi. -Çocuklar bugün ödeviniz bir ağaç çizmek, hadi başlayın. Sınıfta olan bütün öğrenciler ellerine boya kalemlerini aldı. Renkli kalemlerin sesleri ve öğrencilerin coşkusu etrafta tatlı bir telaş oluşturuyordu. Her bir öğrenci hayal gücünden doğan rengârenk ağaçlar, minik parmaklarından resim...

Büyük Adam Şekeri… —– Ali Rıza Navruz Bizim toplumumuzun dini bayramlarında tatlı olmadan olmaz sevgili dostlar! Hamur işi tatlıdan olmasa da şeker denen tatlı mutlaka bulunur evlerimizde misafire ikram için. Tabii ki bizim evde de bu bayramda dostlara ikram için şeker bulunduruldu. Gözlemlediğim kadarıyla bazı aileler şeker alırken iki cins...

Tanıyalım mı? OSMAN NUMAN BARANUS (1930-2005/ Pınarbaşı-Kayseri) == Ali Rıza Navruz O, yeri geldiğinde aydınlığın bütün suçlarını kalbinde taşıyan, yeri geldiğinde de karanlık gündüzün üzerinde yaşayan bir şairimizdir. Bütün yuvalardan kovulan yaban güvercini oluşu da ayrı bir meziyeti olsa gerek! Osman Numan Baranus şiirlerini Ortadoğu ve eski Anadolu kültürüyle besler....

VE SÜKÛT…! ———- Ali Rıza Navruz “Sessizlik ihânet etmez” Bir denize benzer ruh haline şahitseniz eğer, biliniz ki; sükûtla karşı karşıyasınızdır. O denize benzeyen ruh hâli içinde binlerce renkte düşünce birbirine hiç çarpmadan, dokunmadan yüzerler. Sükûtumuzun benzer anlamlılarına bakacak olursak; “susku” ve “susma” sözcükleri hemencecik göz kırpar bizlere… Sonrasında S.Korkmaz...

Siz onu asık suratlı, sinirli, insanlardan kaçan, hatta hınç dolu biri zannediyorsunuz belki; ama aslında o, ateşli bir ruhla, duygulu bir yaradılışla dünyaya gelmiş, etrafındakilerle samimi ve sıkı ilişkiler kurmak üzere yaratılmış biriydi. Endişeli ve gergindi… Genç yaşta, 1794 yılında, henüz yirmi dört yaşındayken bir köşeye çekilmek, hayatını yalnızlık, sessizlik...