Etiket: Umut Çetinbaş

Kim bilir ne kadar şanslı yürüdüğün toprak,Gördüğün insanlar, baktığın kuşlar,Ne kadar şanslı bulunduğun şehir, ev.İçtiğin su, yediğin yemek ne kadar şanslı.Yanında yürümek, kokunu almak,Seninle muhabbet ne kadar hoş,Sana bakmak ne kadar hoş,Hele ki sana âşık olmak ne kadar zor.Dokunduğuna dokunmak ne kadar hoş,Yürüdüğün yolda seninle yürümek ne kadar hoş,Gözlerimin seni...

Gören her göz için bu feryadım,Gözlük camlarımın buğu kapladı kalbimi.Sindi ağır bedenimin en derinlerine,indi indi de bulamadı o taştan kalbi. Dökülen her saç telim için bu feryadım,O saçlarının rengi inme gibi indi gözlerime.Acı duyan çocuk misali hıçkıra hıçkıra ağladım.   Umut Çetinbaş

İstanbul gibi görmeden, hissetmeden, Bir kör gibi görmeden seviyorum. Annesiz büyüyen bir çocuk gibi ölü, Oruçsuz bir ramazan gibi seviyorum. İntihara meyilli bir melek gibi, Annesini özlemiş bir tanrı gibi, Seni arıyorum. Allah ile davalı bir insan, Derisi yüzülmüş şair gibi korkan, Anne gibi seven, seni arıyorum. Büyülü kelimeler ile...