Etiket: Kültür

Cengizhan Gökgöz Sabahın erken saatlerinde Altındağ Karakolu’nun demir kapısı ağır bir gıcırtıyla açıldı. Hilal, adımlarını yere sağlam basarak içeri girdi. Üniforması yeni ütülenmişti, ama gözlerindeki kararlılık çok daha eskiydi. Bugün onun ilk günüydü. Komiser Hilal. Bu unvanı taşıyan ilk kadın, belki de son olmayacaktı. Ama şimdilik, yalnızdı. Koridorda yürürken gözler...

Yazar: Ilgın Yaroğlu Resimleyen: Serhat Albamya Sayfa Sayısı: 30 Tür: Resimli kitap Hedef kitle: 4 yaş ve üzeri ISBN: 978-625-6036-77-2 Uzun süredir gökyüzünden, annelerin ninnilerini ve ninelerin masallarını dinleyen Gece, yeryüzüne inmek istiyor. Merak ediyor dondurmanın tadını, rengârenk kelebeği, gökkuşağını… Çok şanslı Gece çünkü onu seven arkadaşları var karanlık gökyüzünde....

Bizler büyürken bir taraftan da zaman değişti. Masallar bile eski havasında değildi. Pinokyo daha büyük yalanlar söylüyor, bal kabakları atlı araba olmuyordu. Yedi Cüceler Pamuk Prenses’i uyandırmaya çalışmıyor, Rapunzel’in saçları uzamıyor böylece prens kuleye tırmanamıyordu. Keloğlan da artık şarkı söylemiyordu. İnsanlar bencilleşti, saygı, sevgi bitti, yalan had safhaya çıktı, arkadaşlık,...

Söylemek istediğin ne varsa bugün söyle Gizli, saklı hiçbir şey kalmasın aramızda Dostluğumuz olabildiğince güzelleşsin Güzel anılar bırakalım yarınlara Hiçbir şeyden çekinmeden, korkmadan Aklımıza ne geliyorsa yapalım bugün Düşlerimizde ne varsa söyleyelim Duygularımızın katili olmasın sessizlik Konuşalım Söylemek istediğin ne varsa bugün söyle Şimdi söyle Hemen söyle Yarın çok geç...

Gözlerim nur, gözlerim ayna Aklım her zaman başımda Kıymetini bilirim bütün nimetlerin En başta kalbin ve gözlerin   Panik yapmam hiçbir zaman, durup düşünürüm Önce onurumu düşünürüm her konuda Çabuk sinirlenmem, öfkemi yenerim Ağzımdan tane tane çıkar kelimelerim   Dikkatim her zaman dilimdedir Uzak durduğum tavır züppeliktir Dert edinirim ağzımdan...

Gökyüzünün bir hafızası olduğuna inanmak, belki de insanın kendi unutkanlığına bir teselli arayışıdır. O sonsuz maviliğin, ufacık bir bulutun gölgesini bile tutabildiği hâlde, insan kalbinin en berrak anılarını taşıyamayışına içerlemesinden doğar bu inanç. Ben de yıllardır göğe bakarken bu tuhaf yanılsamanın kıyısında dolaşıyorum. O büyük ve değişmeyen kubbe, gerçekten de...

Bugüne kadar uzanan insanlık tarihine baktığımızda yaşamı doya doya sevdirecek, hayatın kıymetini gösterip mutluluğu yaşatacak, tüm insanların kalbini huzurla, tebessümle dolduracak bir sevgi dünyasının yaratılamadığını görürüz. Bu konuda fazla söze gerek! İnsanlık, mutluluk yaratmada yetersizdir. Birinci yüzyılda; açlık, sefalet, kaba kuvvet, tecavüz, kaçırma, kıskançlık, yaralama, öldürme, hırsızlık, hile, haksız kazanç...

Bir dönemi kayda almaya çalışıyorum. Bu çalışmalarıma yeterince destek bulduğumu söyleyemem. Bursa’nın arşivi yok. Bursa’nın hafızaları kayda geçmeden bu dünyadan çekiliyor. Bu çalışmamda yer verdiğim Hüsnü Adanur’u yakın bir kaybettik. Bu satırları yazarken Bursa Sinemasının Duayenlerinden Bahri Akkuşoğlu’nun vefat haberi geldi… Heykel’e çıkılırdı. Cumhuriyet Alanı ve Gazi Caddesi Bursa’nın kalbiydi....

Klavyeden çektiğim el ekrandaki son cümleyi bıraktı; sessizlik odayı bir örtü gibi sardı. Köy ve Kent’in kapanış satırı ekranda sabitlenmiş, ben sandalyede yorgunluğa teslim olmuştum. Gözlerimi araladığımda nemli toprak kokusu ciğerlerime doldu. Bir an için yalnızca odada değil, yazdığım dünyada da bulunduğumu fark ettim. Burası Işık Köyüydü; yıllarca sözcüklerle ördüğüm,...

İnsanı anlamaya çalışmak, zamanın akışını avuçlarında tutmaya uğraşmak gibidir; tutmaya yeltendikçe kaçar, kavradığını sandıkça şekil değiştirir. İnsan, doğduğu andan itibaren bir bilinmezlik çemberinin içine bırakılır ve bu çember, yaşam boyunca genişlemek yerine derinleşir. Dışarıdan tanıdığımızı sandığımız kişi, içeride bambaşka bir hikâye taşır; kendi kendimize bile itiraf edemediğimiz yönlerle dolu bir...

Halide Halid 30 Kasım 2021…Azerbaycan’ın Karaheybet seması masmavi iken bir anda kara dumana büründü.Bu duman Azerbaycan’da 14 eve yayıldı.14 Evin insanlarını acıya boğdu.14 Eve ateş düştü…14 Evin çırağı söndü…14 Evdeki bazı ebeveynler evlatsız, bazı kardeşler kardeşsiz, bazı eşler eşsiz kaldı.Dört yıl geçti; 14 evde artık bayramlar, doğum günleri ihtişamla kutlanmıyor,...