Ben, senin gittiğin günün ertesiyim, Boşluğa düşen kelime, yarım kalan cümle. Dünden kalma bir hüzünle uyanan sabah, Ama seni ilk defa görmeyecek olmanın O dayanılmaz ağırlığıyla. Pencere açılmıyor artık, Güneş omuz silkip geçiyor şehirden, Kahve tadı acı, İçimde birikmiş, tortusu sensizlik. Dün, ayak izlerin vardı kapının önünde, Bir ihtimal dönersin...