Yalçın Sevim

Bazı sabahlar, dünya sessizliğe uyanır. Kuşlar ötmez, rüzgâr esmez, insanlar konuşmaz. Her şey yerli yerindedir ama bir şey eksiktir: sesin kendisi. O an anlarsın ki sessizlik, sadece bir eksiklik değil; bir varlıktır. Kendi dili, kendi ritmi, kendi rengi vardır. Ben...

Sabahın ilk ışıkları dokunur toprağa,Bir kuş uyanır, ötmeye başlar usulca.Çiçekler sessizce selamlar güneşi,Ve rüzgâr fısıldar eski bir melodiyi. Yeşil yapraklar dans eder nehir boyunca,Suların aynasında gökyüzü titrer.Baharın nefesi sarar kırlangıçları,Ve zaman bir çocuk gibi gülümser. Toprak kokusu yankılanır uzaklardan,Bir hatıra...