İLK ÖĞRETMENİM – SEVGİ

İLK ÖĞRETMENİM – SEVGİ

Necati Açıkgöz

Yaşamın kendisidir,
ilk öğretmenim.
İlk oyuncağımdır,
ellerim arasındaki ayakparmaklarım
Sevgiye ağlamaktır yüreğimin türküsü.
Annem anlar, bir o çözer
Agu…agu! Sesinde dilimin şifrelerini
O, bu, şu… işaretlerinin tümü
elimin parmak uçlarında.
Günler, haftalar aylar
ve dahi tüm sayılar;
saklı durmaktadır orada.
Abaküs mü desem, bilgisayar mı?
Galiba hiç birisi.
Beynin kıvrımlarında, yatmaktadır
sonsuzluğa erişen, hayal gücüm.
Yaşamın kendisidir,
ilk öğretmenim.
Baharda, kırık söğüt dallarından yapmışım ilk müzik aletimi.
Armonisi yokmuş seslerin,
Olmazsa olmasın, yok hiç önemi
Farklı seslerle olmuşum haşırneşir.
O tınılarda bulmuşum, saklı benliğimi.
Yaşamın kendisidir,
ilk öğretmenim.
Çör, çöp ve çamurdan yapmışım
İlk evimin maketini.
İlk arabamın şasisini şemşamer* kökünden.
Tekerleklerini kabak ile kırmızı pancar yumrusundan.
Koşmuşum neşe ile ardı sıra.
Meydan okumuşum akranlarıma.
Yaşamın kendisidir,
benim ilk öğretmenim.
Baharda boy veren nergisleri
Ekinlerin göcek, göcek yeşilini
Bin güçlükle doğum yapan koyunu
Me sesi ile dünyaya gözünü açan kuzuyu sevmişim
Ailemi,
Köyümü,
Ülkemi sevmişim
Dünyayı sevmişim…dünyayı.
Sizlerde sevin,
gönlünüz elverdiğince
İnsanca yaşamak için
Nefrete gerek varmıdır sizce?

7 ARALIK 2022 DİDİM

*Şemşamer: ayçiçeği