Etiket: köşe yazısı

TREN’İMİZ İŞLİYOR TIKIR TIKIR Necati Açıkgöz … Merhaba efendim, detaylarını tam olarak anlayamadığım önemli bir konu hakkında bilgi edinebilmek amacı ile engin görüşlerinize başvurma ihtiyacını hissettim. Tabi sizce bir mahsuru yoksa şayet; yardımcı olabilirseniz sevinirim. –Buyurun beyfendi, sorunuzu alayım. Şey….diyecektim! –Şey ne, be adam, şey den soru mu olur; gevelemeden...

Vefatının 14. Yılında Hacı Mustafa Demir (Marzıoğlu 25.11.1929- 24. 02. 2009) … Ali Rıza Navruz … Şairimiz Hacı Mustafa Demir; Kayseri’nin Bünyan İlçesine Bağlı Karakaya köyünde/Mahallesinde 25 Kasım 1929 yılında dünyaya geldi. Daha sonraları Burhaniye köyüne göç etti. Babası Ali Demir o dönemlerde Kayseri’de Devlet Demir Yolları Kısım Şefi idi....

HASRET TÜRKÜSÜ Ali Rıza NAVRUZ … Oldukça cüretkâr bir sorusuydu şu bizim meraklı Melahat’ın sorusu: “O can kim?” “Cehennemin dibiiiii…” Diyebilir miydi ki şair? Sadece ve sadece; “o bir şiirdir” diyebilmiş… Şiirden de anlar ya Melahat, başlamış kesmeye ahkâmı: -Semantik açıdan çok çok açık buldum o şiiri. Hatta retorik açıdan...

DEPREMLERE FELSEFEDEN BAKMAK Mehmet Akkaya … Evrensel boyutları da olan büyük bir yıkım, ölüm ve katliamla karşı karşıya kaldık. Deprem öncesi, deprem anı ve deprem sonrası açısından yoğun sorunların yaşandığı bir süreçten geçiyoruz. Konuya yalnızca bilim ve teknoloji açısından bakmak idealizmdir elbette. Belirleyici olan üretim ilişkileri, ekonomi ve sermayedir. Mülkiyet...

OSMAN NUMAN BARANUS ŞİİRLERİ (1930-2005/ Pınarbaşı-Kayseri) == Ali Rıza Navruz … O, yeri geldiğinde aydınlığın bütün suçlarını kalbinde taşıyan, yeri geldiğinde de karanlık gündüzün üzerinde yaşayan bir şairimizdir. Bütün yuvalardan kovulan yaban güvercini oluşu da ayrı bir meziyeti olsa gerek! Osman Numan Baranus şiirlerini Ortadoğu ve eski Anadolu kültürüyle besler....

MUTLULUK ÇOCUKLUKTA MI KALDI? Hüseyin Çelikten (Karlı bir gün de siyah beyaz bir fotoğrafın anımsattıkları) Nerede uyursak uyuyalım, yatağımızda uyanacağımızı bilmenin rahatlığını sadece çocukluğumuzda yaşadık belki de. Çocukluğumuzun en güzel yanıydı, uğur böceklerinin uğur getireceğine inanmak. Sadece çocukken mümkündü utanmadan başkalarının yanında sesli ağlayabilmek. Küçükken, “büyüyünce ne olacaksın?” Diyenlere aşık...