Sen gidebilirsin, Sonsuz maviliğin bittiği, Yeşil dağların tepesine, Sazı alıp ,bağdaş kurarsında, Engin ufuklardan süzülen, Grilikler korkutur seni, Vurup sazın tellerine, Dile getirirsin de, Söze getiremezsin, Âşık VEYSEL gibi. Sen gidebilirsin, Günbatımı resimlerinin, En kızıl kuytusunda Bekleyen bir türküler vardır elbet  hikayende İlk sözcüğü bilirsin de, Yazmaya başlarken, Romanların en gizeminde, Sona gelince satırlar, Gidemez … SONSUZ MAVİLİĞİN İÇİNDE okumayı sürdür