Bitmeyecek işte bu kavga. Hücrede kalbi. Kilitli. Yalnız. Kavgalı. Karanlık, Sessiz.  Camın kenarına oturdu Mustafa. Dokunulmayı, canlanmayı bekledi, susayan bir çiçek misali. – Anne beni bırakma, N’olur! Dedi. Geç kalma! -Geleceğim oğlum, Hatice Hanım Teyzelerin temizliğini bitirip yine aynı saatte geleceğim söz. Uslu dur tamam mı? -Uf, tamam. -Gelirken bana şeker alır mısın? Annesi elini … KAMYON NEDEN GELMİYOR ANNE? okumayı sürdür